- طلیعه 1
- اشاره 5
- فصل اول:کلیات 5
- مقدمه 6
- معنای لغوی و اصطلاحی سبک و سیره 10
- پیشینه سیره نویسی 12
- جایگاه امام 14
- نقش الگودهی 16
- اشاره 17
- فصل دوم: رفتار فردی امام هادی علیه السلام 17
- 1. انتخاب لباس 18
- 2. غذا 21
- 3. شیوه تربیت 23
- 4. ساده زیستی 29
- اشاره 30
- فصل سوم: اخلاق اجتماعی امام هادی علیه السلام 30
- 1. بردباری 31
- 2. خلق نیکو 32
- 3. ابراز همدردی 34
- 4. رحمت و مهربانی 35
- 5. دوری از خدعه 39
- 6. ارتباط صمیمانه با دیگران 40
- اشاره 42
- فصل چهارم: آموزههای فرهنگی در رفتار امام هادی علیه السلام 42
- پاسداری از دین 43
- حل مشکل علمی 51
- تربیت شاگردان 55
- پاسخ به سؤالات 57
- مبارزه با انحرافات 61
- رویارویی با فقهای درباری 74
- شبهه شناسی و شبهه زدایی 77
- احترام به علما 80
- فصل پنجم: آموزههای تربیتی امام هادی علیه السلام 84
- اشاره 84
- دعوت به تقوا و بندگی 85
- اندرز و نصیحت 86
- اشاره 86
- 1. عبادت خدا 87
- 2. نهی از بد گفتن به روزگار 88
- 4. معرفی ارزش دنیا 89
- 3. منع از چاپلوسی 89
- 5. سفارش به استغفار 90
- 6. توصیه به شکرگزاری 90
- شیوه برخورد با گمراهان 92
- تنوع در ارائه شیوههای تربیتی 93
- توجه به نعمتها و شکرگزاری از آن 94
- آماده کردن مردم برای دوره غیبت 95
- اشاره 101
- اشاره 101
- 1. زیارت جامعه 101
- اهتمام به تربیت در قالب دعا 101
- ب) شهادت به وحدانیت خداوند 103
- الف) اشاره به جایگاه اهل بیت 103
- ه) منزلت اهل بیت علیهم السلام نزد خدا 104
- د) دوستی با اهل بیت علیهم السلام شرط دوستی با خدای متعال 104
- ج) شهادت به رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله 104
- و) رجعت 105
- 2. زیارت وداع 106
- 3. دعا برای دستیابی به عزت 107
- اشاره 107
- الف) عزت 108
- ج) توفیق شایستگی 108
- ب) دفع مکر شیاطین 108
- فصل ششم: آموزههای اخلاقی در مکتب امام هادی علیه السلام 109
- اشاره 109
- 1. بی آلایشی 110
- 2. سخاوت 112
- 3. دلجویی از درماندگان 117
- 4. اطمینان قلب 120
- فصل هفتم:روش سی_اسی امام هادی علیه السلام 124
- اشاره 124
- 1. موقعیت شناسی 125
- اشاره 126
- 2. رازداری و تقیه 126
- الف) حفظ تشیع 129
- ب) موفقیت در برنامهها 131
- ج) حفظ جان پیروان 132
- اشاره 132
- 3. نفوذ در حکومت 132
- ارتباط با مردم از طریق شبکه وکالت 134
- فصل هشتم: انس با معبود 139
- اشاره 139
- عبادتهای امام 140
- شب زنده داری 145
- فصل نه_م: سیاستهای اقتص_ادی امام هادی علیه السلام 149
- اشاره 149
- ساماندهی وجوهات شرعی 152
- اهتمام به کار و تلاش 155
- کمک به شیعیان 156
- تأمین مالی مردم از طریق دربار 156
- کتابنامه 158
طلیعه
شاخص ترین واژۀ عرشی که نبوت و امامت را همچون دو گوهر ملکوتی در درون خود میپروراند و معدن لایزال همۀ کمالات و اساس همۀ خیرات است، حقیقت ولایت است. در عظمت و والایی ولایت همین بس که زبان عصمت و بیان باقرالعلوم پیرامون آن فرمود: «وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْءٍ کمَا نُودِیَ بِالْوَلَایَهِ؛(1) که هیچ چیز چون ولایت به ندای حضرت حق آراسته نمیباشد».
ولایت از سویی قرب و نزدیکی به ساحت ربوبی است و از سوی دیگر تجلیگاه و ظهور فیض رب و اشراق مولویت حقیقی اله است، که از آن فروغ جود وجود و برکت حرکت و بالندگی بر هستی ممکن جاری است.
اولیاء الهی، کسانی هستند که به این موهبت آسمانی آراسته اند، حقیقتی که فقط پرتوی از جمالشان در عرصۀ خاکی قابل مشاهده است و همین جلوه، آفتاب هدایتی است که اگر به بصیرت جان بتابد، هزاران چشمۀ خورشید از آن نمایان میگردد، و جان را به جانان متصل، و انسان را از خاک به معراج برده و ملکوت را به وجود آن نور باران میسازد.
به هر روی، بارزترین و کاملترین چهرههای ولایی بعد از رسول خدا1 که بر این سپهر درخشیدند عترت آن حضرات میباشند که سرچشمۀ همۀ خیرات و کمالاتاند. شناخت و معرفت نسبت به آنان و آگاهی از سلوک فردی
1- [1] . اصول کافی، ج2، ص18.