- طلیعه 1
- اشاره 5
- فصل اول:کلیات 5
- مقدمه 6
- معنای لغوی و اصطلاحی سبک و سیره 10
- پیشینه سیره نویسی 12
- جایگاه امام 14
- نقش الگودهی 16
- اشاره 17
- فصل دوم: رفتار فردی امام هادی علیه السلام 17
- 1. انتخاب لباس 18
- 2. غذا 21
- 3. شیوه تربیت 23
- 4. ساده زیستی 29
- اشاره 30
- فصل سوم: اخلاق اجتماعی امام هادی علیه السلام 30
- 1. بردباری 31
- 2. خلق نیکو 32
- 3. ابراز همدردی 34
- 4. رحمت و مهربانی 35
- 5. دوری از خدعه 39
- 6. ارتباط صمیمانه با دیگران 40
- اشاره 42
- فصل چهارم: آموزههای فرهنگی در رفتار امام هادی علیه السلام 42
- پاسداری از دین 43
- حل مشکل علمی 51
- تربیت شاگردان 55
- پاسخ به سؤالات 57
- مبارزه با انحرافات 61
- رویارویی با فقهای درباری 74
- شبهه شناسی و شبهه زدایی 77
- احترام به علما 80
- فصل پنجم: آموزههای تربیتی امام هادی علیه السلام 84
- اشاره 84
- دعوت به تقوا و بندگی 85
- اشاره 86
- اندرز و نصیحت 86
- 1. عبادت خدا 87
- 2. نهی از بد گفتن به روزگار 88
- 4. معرفی ارزش دنیا 89
- 3. منع از چاپلوسی 89
- 5. سفارش به استغفار 90
- 6. توصیه به شکرگزاری 90
- شیوه برخورد با گمراهان 92
- تنوع در ارائه شیوههای تربیتی 93
- توجه به نعمتها و شکرگزاری از آن 94
- آماده کردن مردم برای دوره غیبت 95
- اشاره 101
- اشاره 101
- اهتمام به تربیت در قالب دعا 101
- 1. زیارت جامعه 101
- ب) شهادت به وحدانیت خداوند 103
- الف) اشاره به جایگاه اهل بیت 103
- ج) شهادت به رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله 104
- ه) منزلت اهل بیت علیهم السلام نزد خدا 104
- د) دوستی با اهل بیت علیهم السلام شرط دوستی با خدای متعال 104
- و) رجعت 105
- 2. زیارت وداع 106
- 3. دعا برای دستیابی به عزت 107
- اشاره 107
- ج) توفیق شایستگی 108
- الف) عزت 108
- ب) دفع مکر شیاطین 108
- فصل ششم: آموزههای اخلاقی در مکتب امام هادی علیه السلام 109
- اشاره 109
- 1. بی آلایشی 110
- 2. سخاوت 112
- 3. دلجویی از درماندگان 117
- 4. اطمینان قلب 120
- فصل هفتم:روش سی_اسی امام هادی علیه السلام 124
- اشاره 124
- 1. موقعیت شناسی 125
- اشاره 126
- 2. رازداری و تقیه 126
- الف) حفظ تشیع 129
- ب) موفقیت در برنامهها 131
- ج) حفظ جان پیروان 132
- اشاره 132
- 3. نفوذ در حکومت 132
- ارتباط با مردم از طریق شبکه وکالت 134
- فصل هشتم: انس با معبود 139
- اشاره 139
- عبادتهای امام 140
- شب زنده داری 145
- فصل نه_م: سیاستهای اقتص_ادی امام هادی علیه السلام 149
- اشاره 149
- ساماندهی وجوهات شرعی 152
- اهتمام به کار و تلاش 155
- کمک به شیعیان 156
- تأمین مالی مردم از طریق دربار 156
- کتابنامه 158
2. نهی از بد گفتن به روزگار
2. نهی از بد گفتن به روزگار
امام هادی علیه السلام در ضمن یکی از نصیحتهای خود به یکی از دوستانش که به روزگار ناسزا میگفت وی را نصیحت کردند و از این کار باز داشتند.
حرانی میگوید:
حسن بن مسعود گفت: خدمت امام هادی علیه السلام رسیدم؛ در حالی که آن روز بر اثر برخوردی که با یک سوار داشتم، به انگشت و دوشم آسیب رسیده بود و برخی از لباس هایم نیز پاره شده بودند، گفتم: خدا شر امروز را از سر من کوتاه کند چه روز شومی است؟!
امام فرمود: حسن! تو و این حرف! با اینکه با ما رفت و آمد داری؟ گناه خود را به گردن بی گناه میافکنی؟
حسن میگوید: با شنیدن حرف امامعلیه السلام عقل به سرم بازگشت و فهمیدم اشتباه کرده ام، عرض کردم: سرورم، استغفرالله. امام فرمود: «ای حسن، گناه روزها چیست که شما چون به کیفر اعمال خود میرسید، به آنها دشنام میدهید؟» عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! من برای همیشه استغفار میکنم و این توبه من است.
امام فرمود: «سوگند به خدا! این ناسزاگویی سودتان نبخشد و خدا بر مذمت بی گناهان کیفرتان دهد. ای حسن! آیا نمیدانی که ثواب و عقاب و مکافات عمل در دنیا و آخرت، در دست خداست.» عرض کردم: چرا سرورم. فرمود: «دیگر تکرار مکن و در حکم خدا برای روزها نقشی قائل مشو!» عرض کردم: چشم سرورم.(1)
1- [1] . تحف العقول، ص361؛ گروه حدیث پژوهشکده باقر العلوم و فرهنگ جامع سخنان امام هادی علیه السلام ترجمه علی مؤیدی، صص313-312.