- طلیعه 1
- اشاره 5
- پیشینه سیره نویسی 12
- جایگاه امام 14
- نقش الگودهی 16
- اشاره 17
- 1. انتخاب لباس 18
- اشاره 30
- 1. بردباری 31
- 2. خلق نیکو 32
- 5. دوری از خدعه 39
- اشاره 42
- حل مشکل علمی 51
- تربیت شاگردان 55
- پاسخ به سؤالات 57
- رویارویی با فقهای درباری 74
- شبهه شناسی و شبهه زدایی 77
- احترام به علما 80
- اشاره 84
- دعوت به تقوا و بندگی 85
- اشاره 86
- اندرز و نصیحت 86
- 1. عبادت خدا 87
- 4. معرفی ارزش دنیا 89
- 5. سفارش به استغفار 90
- 6. توصیه به شکرگزاری 90
- تنوع در ارائه شیوههای تربیتی 93
- آماده کردن مردم برای دوره غیبت 95
- اشاره 101
- 1. زیارت جامعه 101
- اشاره 101
- اهتمام به تربیت در قالب دعا 101
- ب) شهادت به وحدانیت خداوند 103
- د) دوستی با اهل بیت علیهم السلام شرط دوستی با خدای متعال 104
- ه) منزلت اهل بیت علیهم السلام نزد خدا 104
- و) رجعت 105
- اشاره 107
- 3. دعا برای دستیابی به عزت 107
- ب) دفع مکر شیاطین 108
- ج) توفیق شایستگی 108
- اشاره 109
- 1. بی آلایشی 110
- 2. سخاوت 112
- 3. دلجویی از درماندگان 117
- 4. اطمینان قلب 120
- اشاره 124
- 1. موقعیت شناسی 125
- 2. رازداری و تقیه 126
- اشاره 126
- الف) حفظ تشیع 129
- ب) موفقیت در برنامهها 131
- اشاره 132
- 3. نفوذ در حکومت 132
- ج) حفظ جان پیروان 132
- ارتباط با مردم از طریق شبکه وکالت 134
- اشاره 139
- عبادتهای امام 140
- شب زنده داری 145
- اشاره 149
- تأمین مالی مردم از طریق دربار 156
انسان، هنگامی میتواند با خالق هستی رابطه نزدیک برقرار نماید که راهبر و راهنمایی آگاه و متعبد داشته باشد و از او الگو بگیرد. با مطالعه زندگی حضرات معصومین علیهم السلام در می یابیم که عبادت و بندگی، همچون مدالی پرافتخار بر تارک مبارک آن بزرگواران میدرخشد؛ به گونهای که عبادت آنها عقلها را حیرت زده میسازد. در این بخش برآنیم تا به سیره عبادی امام هادی علیه السلام بپردازیم.
عبادتهای امام
عبادتهای امام
روی آوردن به خدا، خشوع و خضوع در پیشگاه ذات باریتعالی و مناجات با آن ذات اقدس، یکی از جلوههای بارز رفتار امام هادی علیه السلام بود. این ویژگی نیز همانند سایر خصیصههای آن حضرت در مقایسه با دیگر بزرگان آن عصر، بی نظیر بود. مردم آن عصر در عبادت، پرهیزگاری و سخت گرفتن بر خود در راه دین، کسی را مانند آن حضرت ندیده بودند. امام علی النقی علیه السلام هیچ یک از عبادات مستحب و نوافل را ترک نمیکرد.
آن حضرت همواره در رکعت سوم نافله مغرب، سوره حمد را قرائت می کردند و پس از آن، اول سوره حدید را تا آنجا که میفرماید: > وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ