سیره امام هادی علیه السلام صفحه 77

نوشت: «فقها منکر این فتوا شده و گفته اند: نه آیهای در این باره وجود دارد و نه سنتی، پس بیان کن که چرا ضربت شلاق را تا دم مرگ برای او واجب ساختی؟»

امام طی نامهای چنین نگاشتند: > بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ...(1)(هنگامی که عذاب (شدید) ما را دیدند گفتند: هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوریم و به آنچه که همتای او میشمردیم، کافر شدیم، اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان برای آنان سودی نداشت، این سنت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده و آنجا کافران زیانکار شدند.)

متوکل نیز دستور داد آن مجرم نصرانی را آنقدر زدند تا مرد. (2)

به هر روی امام هادی علیه السلام همانند چراغ هدایت بود که همگان در پرتو وجود پرفروغش به نورانیت و حقیقت دست می یافتند و از چشمه کمالات آن حضرت سیراب میشدند.

شبهه شناسی و شبهه زدایی

شبهه شناسی و شبهه زدایی

در زمان امام هادی علیه السلام برخی از اندیشههای ناب اسلامی شکل گرفت و بنیان مرجعیت و زعامت شیعه نیز در این دوره گذاشته شد. قرن سوم در جهان اسلام، قرن نوینی از لحاظ نگاه علمی و فکری بود، زیرا در این دوره، جامعه اسلامی به سوی رشد علمی و فرهنگی حرکت کرد. از طرفی اندیشههای