- بخش اول: شخصیت شناسی 1
- اشاره 1
- اشاره 2
- الف) مراسم تولّد و نام گذاری 2
- فصل اول: زمان و مکان تولّد 2
- ج) غم کودکی 3
- ب) پدر و مادر 3
- د) زندگی در محاصره دشمن 4
- ه_) ادوار زندگی 4
- و) کنیه و لقب ها 5
- ب) توکل به خداوند 6
- فصل دوم:ویژگی ها 6
- الف) شکل و شمایل ظاهری 6
- فصل سوم: مقام امامت 8
- الف) امامت 8
- ب) نصّ بر امامت 9
- ج) عصمت امام 10
- د) بهره گیری گسترده از آگاهی غیبی 10
- ه_) معجزات 13
- و) راز دانی 14
- فصل چهارم: عصرغیبت 16
- الف) آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت 16
- ب) نصّ بر امامت مهدی (عج) پیش از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام 17
- ج) تصریح بر ولادت امام مهدی (عج) 18
- د) یاران امام عسکری علیه السلام سفیران امام زمان (عج) 20
- فصل پنجم: حیات سیاسی امام حسن عسکری علیه السلام 21
- ب) ویژگی اوضاع سیاسی _ اجتماعی 21
- الف) محبوس نگاه ها 21
- ج) خلفای معاصر امام عسکری علیه السلام 22
- د) سیره امام عسکری علیه السلام در برخورد با خلفای معاصر 24
- ه_) اوضاع شیعیان در زمان امام عسکری علیه السلام 26
- و) انقلاب های دوران امام حسن عسکری علیه السلام 28
- 1. عبداللّه بن جعفر حمیری، شیخ القمیین 30
- فصل ششم: یاران امام عسکری علیه السلام 30
- 2. احمد بن اسحاق قمی 32
- 3. علی بن ابراهیم 35
- 4. محمد بن حسن صفار 36
- 5. احمد بن داود جرجانی 38
- 6. سعد بن عبداللّه اشعری قمی 39
- 7. حسن بن خالد، برادر محمد بن خالد 42
- اشاره 45
- فصل هفتم: شهادت امام حسن عسکری علیه السلام 45
- حوادث پس از شهادت امام علیه السلام 46
- تشییع و تدفین امام علیه السلام 46
- کوشش ناکام جعفر کذّاب 47
- بخش دوم: سیره شناسی 50
- اشاره 50
- هیبت و شکوه 51
- اشاره 51
- فصل اول: سیره اخلاقی و فردی 51
- عبادت و نماز 51
- سخاوت و بخشش 52
- زهد و پارسایی 53
- صبر و بردباری 54
- فصل دوم:سیره اجتماعی 54
- منش والا 54
- ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان 55
- پشتیبانی مالی از شیعیان 55
- فصل سوم:سیره علمی 57
- کوشش های علمی 57
- اشتباه فیلسوف عراقی 57
- تفاوت ارث زن و مرد 59
- علم و آگاهی 59
- اشاره 61
- فصل چهارم: سیره سیاسی 61
- فعالیت های مخفیانه سیاسی 61
- تقویت و توجیه رجال و عناصر مهم شیعه 62
- اشاره 64
- بخش سوم: اندیشه شناسی 64
- پاسخ به پرسش های شرعی 65
- اشاره 65
- فصل اول:نامه های امام عسکری علیه السلام 65
- نامه ای به فقیه قمی 66
- فصل دوم:دربرابر انحرافات 68
- 2. برخود با واقفیه 68
- 1. برخورد با دوگانه پرستان 68
- 3. برخورد با مُفوّضه 69
- 4. برخورد با صوفیان 69
- 2. اتحاد مسلمانان 70
- 1. علم و دانش 70
- فصل سوم: برگزیده سخنان امام علیه السلام 70
- 3. پیامی به پیروان 71
- 5. نکوهش دورویی 72
- 4. پند ارزش مند 72
- بخش چهارم: متون ادبی 75
- اشاره 75
- میلاد امام حسن عسکری علیه السلام 76
- شهادت امام حسن عسکری علیه السلام 116
- بخش پنجم: ایده ها و موضوعات برنامه سازی 143
- بخش ششم: منبع شناسی در موضوع امام حسن عسکری علیه السلام 151
- منبع: شناسی امام حسن عسکری علیه السلام 151
حدیث است. (1) او از استادان زیادی علم آموخت و کتاب هایی نوشت که عبارتند از:
تفسیر، الناسخ و المنسوخ، قرب الاسناد، الشرایع، الحیض، التوحید، فضایل امیرالمؤمنین، المغازی، الانبیاء، رساله فی معنی هشام و یونس، جوابات مسائل سأله عنها محمد بن بلال، المشذِّر. (2) در اینکه آیا تفسیر قمی موجود، همان تفسیر قمی نوشته علی بن ابراهیم است یا نه، اختلاف نظرهایی است که برای اطلاع، به کتاب های رجالی مراجعه کنید. علی بن ابراهیم سه فرزند به نام های ابراهیم و احمد و محمد داشت که هر سه آنها حدیث نقل می کردند. (3)
4. محمد بن حسن صفار
«محمد بن حسن صفار»، از فقیهان و دانشمندان سده سوم هجری است که در رهبری جامعه شیعه و نشر احادیث و معارف اهل بیت علیهم السلام بسیار کوشید و در میان اطرافیانش برجسته بود. با سیر در کتاب ها و معجم های رجالی، به مقام عالی و شخصیت برجسته و علمی وی پی خواهیم برد و عالمان و محدثان نیز روایت های رسیده از وی را به نیکی تأیید کرده بودند. او در عصر خود نیز شهرت و آوازه بلندی داشت.
«نجاشی»، رجالی سرشناس می نویسد:
«محمد بن حسن بن فروخ صفار»، چهره درخشانی میان عالمان ما در قم بود. دانشمندی موثق، عالی مقام و بزرگوار بود و روایت هایش بر مشابه آنها برتری دارد و در آنها کمتر اشتباه پیدا می شود. (4)
وی از یاران امام حسن عسکری علیه السلام به شمار می رفت و مسائلی را از حضرت پرسیده بود. (5) او در زمان غیبت صغرا را درک کرد و تا سال 290 ه_ . ق زنده بود.
«محقق شوشتری» می نویسد:
«شیخ صدوق» در مواضعی از مَن لا یحضره الفقیه تصریح کرده که توقیعات امام حسن
1- معجم رجال الحدیث، ج 12، ص 213.
2- رجال نجاشی، ج 2، ص 86 .
3- موسوعه طبقات الفقهاء، ج 4، ص 266.
4- رجال نجاشی، ج 2، ص 252.
5- رجال طوسی، ص 402.