ماه سامرا: بسته مناسبتی ویژه امام حسن عسکری علیه السلام صفحه 66

نامه ای به فقیه قمی

نخستین فردی که از خاندان بابویه در وادی علم و فضیلت و حمایت از مکتب اهل بیت علیهم السلام درخشید و رایحه دل انگیزش فضای قم و ایران را عطرآگین ساخت، شیخ بزرگوار «ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه» معروف به «ابن بابویه» است.

وی در عصر خویش، در میان اطرافیانش برتر بود و احترام ویژه ای در میان آنان داشت و هرگز کسی در مقام والای فقاهت و فتوا بر او پیشی نگرفت. همچنین با وجود دانشمندان بسیاری در قم، وی یگانه مرجع قم و حومه و پیشوای عالمان قم و در عصر امام حسن عسکری علیه السلام و از یاران آن حضرت بود.

امام حسن عسکری علیه السلام، نامه به این فقیه نامدار شیعه نوشت که در آن، پس از یاد خدا و آیه مبارکه «بسمله» چنین آمده بود:

«حمد خدای عالمیان را سزاست. فرجام نیکو از آنِ پرهیزکاران و بهشت، شایسته یکتاپرستان و دوزخ، بایسته الحادپیشگان است. ستم تنها ستم گران را فرا می گیرد و خدایی جز بهترین آفریدگار نیست. بر بهترین آفریده خدا؛ محمدمصطفی و خاندان پاک او درود باد.

اما بعد، ای بزرگ و مورد اعتمادم، ای فقیه، ابوالحسن علی بن الحسین قمی _ که خداوند تو را در انجام افعال پسندیده حق توفیق دهد و به رحمت خویش از نسل تو، فرزندانی صالح پدید آورد _ تو را وصیت می کنم به تقوای الهی، برپا داشتن نماز، پرداخت زکات، که نماز از آنان که زکات نمی دهند، پذیرفته نمی شود و به تو توصیه می کنم به درگذشتن از گناه دیگران، فرو بردن خشم، صله رحم، همدردی با برادران و انجام خواسته هایشان در خوشی و ناخوشی، بردباری در برابر نادانی، تفقّه در دین و یادگیری آن، استواری در کارها، هم پیمانی با قرآن، خوش خلقی، امر به معروف و نهی از منکر و اجتناب از همه زشتی ها؛ زیرا پروردگار بلندمرتبه می فرماید:

در بسیاری از نجواهای آنان خیری نیست مگر آنکه به صدقه یا معروفی امر کنند یا آنکه میان مردم را اصلاح سازند. (1)