- پیشگفتار 1
- آخرین خورشید پیدا 6
- زندگی در محاصره ی دشمن 9
- اشاره 15
- نگاهی به عملکرد دشمن 15
- ایجاد تردید در امامت 24
- رقیب یا یاور؟ 27
- ناشناس ماندن 31
- عبادت و اطاعت پروردگار 33
- برخی ویژگی های امام 33
- زهد و بی رغبتی به دنیا 37
- حلم و بردباری 38
- کرم و بخشندگی 39
- دلسوزی و مراقبت نسبت به شیعیان 41
- گواهی دشمنان بر فضیلت امام 43
- اشاره 46
- مبارزه و ستم ستیزی امام 49
- در آرزوی وصال 60
- در انتظار شهادت 70
- پس از امام 79
- در سایه سار کلام امام 86
در آن شرایط دشوار، توسط مردمانی از دیارهای دور، طی شود تا با دیداری و با دیدن کرامت و معجزه ای، شکها به یقین تبدیل شوند.
رقیب یا یاور؟
یکی از برادران امام حسن عسکری علیه السلام که نامش محمد و کنیه اش ابوجعفر بود، از چنان تقوی و ایمانی برخوردار بود و چنان دانش گسترده و اخلاق والایی داشت که همگان را به تحسین و اعجاب وا می داشت و احترام همه ی شیعیان را بر می انگیخت. سیاست بازان کینه ورز دربار عباسی، از این همه محبوبیت و موقعیت استثنایی ابوجعفر، به عنوان سلاحی علیه کیان ولایت و امامت، استفاده کرده و با استفاده از اینکه ابوجعفر فرزند بزرگتر امام هادی علیه السلام به شمار می آمد تبلیغاتی وسیع را بطور پنهانی، در بین شیعیان، مبنی بر امامت بی چون و چرای او، به عنوان یازدهمین امام آنان سازماندهی کردند. باشد تا تصریحات پیامبر صلی الله علیه و آله و بقیه ی اهلبیت علیهم السلام، تحت الشعاع قرار گیرد و امامت امام حسن عسکری علیه السلام خدشه دار گردد. بسیار بودند کسانی که واقعا امر بر آنان مشتبه گردیده و هر بار که ابوجعفر را می دیدند سخن از امامت او به میان می آوردند و حتی در حضور امام هادی علیه السلام به او اشاره می کردند و می گفتند: درست است که پس از شما صاحب و امام ما اوست؟ و امام هادی علیه السلام با نوعی نگرانی تصریح می فرمود: «نه، صاحب