نظام آفرینش از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 28

1- الـميـــــــــزان ج 24، ص 215.

(68) نظام آفرينش

دعوت بـه تفكر در قوانين پرواز

«اَوَ لَــمْ يَرَوْا اِلَي الطَّيْـرِ فَوْقَهُمْ صافّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ ما يُمْسِكُهُنَّ اِلاَّ الرَّحْمنُ...!»

(19 / ملك)

منظور قرآن از اين‌كه توجه مردم را به سوي پرواز طيــور و باز و بسته شدن بــال‌هــاي آن‌هــا در هــوا جلب كرده ايــن اســت كه بفهمنــد جــز خــدا كســي طيـور را در فضـا نگـه نمـي‌دارد.

گو اين‌كه ماندن طيور در فضا و ساقط نشدن آن‌ها مستند به اسباب طبيعي است، همچنان‌كه ماندن انسان در زمين هم همين طور است و ماندن و شنا كردن ماهي‌هاي

دعوت به تفكر در قوانين پرواز (69)

سنگين وزن در روي آب نيز اين طور است و همه امور طبيعي همين طور مستند به اسباب و علل طبيعي است و لكن همه اين علل طبيعي به خداي‌تعالي منتهي مي‌شود و به همين جهت صحيح است كه ماندن مرغان در هوا را به خدا نسبت دهيم. خواهي گفت: اين اختصاص به مرغان ندارد، چرا در آيه خصوص مرغان را نام برد؟ جوابش اين است كه بعضي از اسباب طبيعي براي همه شناخته شده نيست، مثل ماندن مرغابي در فضا و آمد و شد كردن در هوا، كه در بدو نظر سؤال‌انگيز است و به محض مشاهده آن، انسان را منتقل به خداي سبحان مي‌كند و مي‌فهماند سبب حقيقي و اعلاي پيدايش مرغان خداست و پروازشان هم مستند به اوست و بعضي ديگر اين طور نيستند، نظير (ايستادن و زندگي كردن انسان در روي زمين،) كه انسان معمولي را منتقل به اين معاني نمي‌كند و لذا مي‌بينيم خداي سبحان در كلامش نظر بندگان خود را به آن‌گونه

(70) نظام آفرينش