درهوای او: مباحثی پیرامون عشق و محبت به امام زمان علیه السلام صفحه 168

حرف آخر

سخن عشق نه آن است که آید به زبان

ساقی می نابم ده که کوتاه کنم حرف و بیان

یا صاحب الزمان!

من در راه وصال تو از همه ی دوستان بریده ام و از وطن خود برای زیارتت هجرت کرده ام.(1)

فدایت شوم ای آرزوی هر زن و مرد مؤمنی که مشتاق تو هستند که هر دلی از یادت ناله ی شوق سر می دهد.

تا کی سرگردان و حیران شما باشم؟

آیا چشمی می گرید تا چشم من هم او را کمک کند و زار زار بگرید؟

ای پسر پیغمبر! آیا به سوی تو راه ملاقاتی هست؟

آیا امروز به فردایی می رسد که به دیدار جمالت بهره مند شویم؟

کی می شود سیراب شویم از چشمه ی آب زلال تو که عطش ما طولانی گشت؟

خدایا! حرارت قلب ما را فرو نشان.

ای خدا! بین ما و او اتصالی کامل برقرار فرما.(2)