پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 106

حكومت اسلامي جزيه را بدين سبب مي‌گيرد كه هم ذمه ايشان را حفظ كند و هم خونشان را محترم شمارد، و هم به مصرف اداره ايشان برساند. قرآن مجيد در آيه فوق چنيـن دستـور مي‌دهـد:

- «با كساني كه اهل كتابند و به خدا و روز جــزا ايمان نمي‌آورند، و آن‌چه را خدا و رسولش حرام كرده، حرام نمي‌دانند، و به دين حق نمي‌گروند، كارزار كنيد، تا با دست خود و به ذلت جـزيه بپـردازند!»

آن چه در صدر آيه از اوصاف سه گانه اهل كتاب به عنوان دليل و حكمت و مجوز قتال و جنگ با ايشان ذكر شده، و از اين كه بايد - در كمال ذلت جزيه بپردازند - چنين بر مي‌آيد كه مراد به ذلت ايشان خضوع در برابر سنت اسلامي و

(224) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق

تسليـم در برابـر حكـومت عـادله مجتمع اسلامي است.

مقصود اين است كه مانند ساير جوامع نمي‌توانند در برابر جامعه اسلامي صف‌آرايي و عرض اندام كنند، و آزادانه در انتشار عقايد خرافي و هوي و هوس خود به فعاليت بپردازند، و عقايد و اعمال فاسد و مفسد مجتمع بشري خود را رواج دهند، بلكه با تقديم دو دستي جزيه، همواره خوار و زيردست باشند.

پس آيه شريفه ظهور دارد در اين كه مراد از ذلت ايشان اين است، نه اين كه مسلمين و يا زمامداران اسلام، ايشان را توهين و بي‌احترامي نمايند و يا مسخره‌شان كننـد، زيـرا ايـن معنـا بـا وقار اسلامي سازگار نيست.

فلسفه اخذ جزيه از اهل كتاب

فلسفه اخذ جزيه از اهل كتاب (225)

هدف اخذ جزيه از اهل كتاب براي اين نبوده كه مسلمين و اولياء ايشان را از ثروت اهل كتاب برخوردار سازد، و وسايل شهوتراني و افسار گسيختگي را براي آنان فراهم نمايد، و آنان را در فسق و فجور به حد پادشاهان و رؤسا و ميلياردرهاي ملت‌ها برساند.