پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 109

احوال نفس آن‌هاست، و در عين حال از رذايل و معاصي است. روي اين اصــل، اين دوســت داشتن خود يك نوع گمراهــي است، كه نفهميده بر نفــس خود روا داشته‌انــد!

علاوه بر ميل باطني آنان به گمراهي مؤمنين، در خارج هم القاء شبهاتي كرده و مي‌خواستند از مؤمنين افرادي را گمراه كنند، در اين صورت از لحاظ قرآن و واقعيت، آن‌ها ابتدا خود را گمراه كرده‌اند.

از تصريح قرآن به شهادت اهل كتاب در عبارت: «و خودتان شاهد هستيد!» استفاده مي‌شود كه موضوع انكارشان «نبوت رسول اللّه» بوده است، زيرا تنها علايم و نشانه‌هاي رسول گرامي اسلام بود كه در تورات و انجيل ذكر شده بود و مورد شهـادت آنـان قـرار داشـت!

در آيه فوق، خداي‌تعالي عتاب را شامل همه اهل كتاب نموده، در حالي كه موضوع

(232) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق

نامبرده از كردارهاي بعض افراد آنان بوده است، جهتش اين است كه همگي از نظر اصل و نسل و صفات قلبي مشابه بوده، و افعالي كه از بعض آنان صادر شده، مورد رضايت ديگران هم قرار گرفته است! (1)

1- الـميــــــــــــــزان ج 6، ص 107.

كوشش اهل كتاب براي گمراه كردن مسلمين (233)

ظهور كينه باطني و پايدار يهود

«يا اَيُّهَــا الَّذيـنَ امَنُــوا لا تَقُولُــوا راعِنـا وَ قُولُــوا انْظُرْنــا وَ اسْمَعُــوا...!»