پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 144

(298) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق

منطـــق قـــرآن

قرآن كريم با منطق خود درباره روشي كه براي تمام شئون زندگي انساني تجويز نموده، سخن مي‌گويد، و در اين‌باره هيچ‌گونه قيد و شرطي نياورده، و تمام جوانب زندگي انساني را مورد «قانون» قرار داده است.

بشر، به صورت فردي يا اجتماعي، داراي هر شكل و نژاد و حال و مكان و زمان، از حكم قرآن بيرون نيست، و قرآن در تمام جهات زندگيش از «اعتقادات» و «اخلاق» و «كار» مداخله مي‌كند.

بنابراين، قرآن با تمام «علوم» و «صنايع» و آن چه كه به جوانب زندگي انساني

منطق قرآن (299)

مـربـوط اسـت، اصطـكـاك دارد.

از آياتي كه به «تفكر، تذكر و تعقل» دعوت مي‌كند، معلوم است كه قرآن به طور جدي مردم را به طرف «دانش» و «ترك جهل» دعوت مي‌كند تا درباره «هر چيز» يعني تمام آن‌چه كه مربوط به آسمان‌ها و زمين و گياه و حيوان و انسان در جهان ما و جهان ملائكه و شيطان‌ها و لوح و قلم و... مي‌باشد، تفكر كنند، و از اين راه خدا را بشناسند. و هم‌چنين چيزهايي را بدانند كه به نحوي به «سعادت زندگي اجتماعي انساني» از اخلاقيات و اديان و حقوق و احكام اجتماع، ارتباط دارند.

قرآن راه تفكر فطري را، كه خود فطرت هم به ناچار ما را به طرف آن مي‌برد، تصديق مي‌كند!

قرآن شريف، «برهان و جدل و موعظه» - صناعت منطقي - را به كار مي‌برد، و