پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 164

«كساني كه آيــات ما را تكذيب كردنــد كر و كوراني در ظلمتنــد! كسي را كه خدا بخواهــد گمراه مي‌كنـد، و كسي را كه بخواهــد به راه راســت قرارش مي‌دهــد!» (39 / انعام)

حضرت امـام جعفـر صـادق عليه‌السلام مي‌فـرمـايد:

«اين آيه ردّي بر قدريه‌ازاين‌امت‌است، كه خداوند در روزقيامت با صابئين و نصاري و مجوس محشورشان مي‌كند، مي‌گويند:

- پروردگارا، ما كه از مشركان نبوديم، چه طور با آنان محشور شديم؟ خداي‌تعالي در جواب آن‌ها مي‌فرمايد: - ببين چه طور بر خود دروغ بسته، و به بطلان افترائاتي كه مي‌زدنــد، پي مي‌برند! رسول خدا فرموده:

قدريه و معتزله (مسئله جبر و تفويض) (343)

- بدانيد و آگاه باشيد كه براي هر امتي مجوسي است، و مجوس اين امت كساني‌اند كه مي‌گويند: قدري در كار نيست؟ و چنين معتقد مي‌شوند كه: مشيت و قدرت خدا همه محـول بـه آنــان و براي آنـان اسـت!»

مسئله قدر

مسئله «قدر» از مسائلي است كه در صدر اسلام مورد بحث قرار گرفته بود. بعضي‌ها منكر آن شده و مي‌گفتند: - «اراده‌پروردگار هيچ‌گونه تعلقي‌به‌اعمال‌بندگان‌ندارد.» و معتقد بودند كه: - «اراده و قدرت آدمي در كارهايي كه مي‌كند، مستقل است. در حقيقت آدمــي خـالق مستقل اعمال خويش است.»

(344) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق

شيعه و سني روايت‌كرده‌اندكه رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: