پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 44

خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله داشتند، كه نور ايمان را بر آن جامعه تابانده بود، و سيطره دين را محكم مي‌داشت، ولي از نظر اجتماعي، در ميان افراد جامعه‌شان صالح و طالح هر دو موجود بودند كه قرآن كريم از حالات و صفات آنان در آيات آخر سوره فتح تعريف كرده است. در آيات فوق خداوند تعالي چنين بيان فرموده است:

- «اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! اسلحه خود را بگيريد و برويد دسته دسته يا سپاه مانند، و هر آينه از شما كساني هستند كه سستي مي‌كنند، پس اگر مصيبتي به شما برسد مي‌گويد: - خداوند انعام كرده به من كه با آنان شاهد معركه نبودم! و اگر فضلي از خداوند برسد

- مثل آن‌كه بين شما و آنان دوستي نباشد - مي‌گويد: اي‌كاش با آنان بودم و مي‌رسيدم به يك‌رستگاري بزرگ...!» (71تا73/نساء)

ادامه آيات، تشويق بر جهاد و بدگويي سست روشان مي‌باشد كه در بالا گذشت، و

روزهاي سخت پيامبر در مبارزه با نفاق (97)

ضمنا تجديد مطلعي براي ترغيب به جهاد در راه خداست، و بيان اين كه پيكارگر راه خدا به يكي از دو عاقبت نيك خواهد رسيد: كشته شدن در راه خدا، يا پيروزي بر دشمن! و به هر صــورت پاداش خـود را مي‌برد.

قســم ســومــي را - يعنــي فــرار را - ذكــر ننمــوده، يعنــي كــه مجاهــد راه خدا هرگز فرار ندارد! (1)

رابطه مخفي منافقين با يهود

«اَلَمْ تَرَ اِلَي الَّذينَ تَوَلَّوْا قَوْما غَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِم...؟» (14 / مجادله)

1- الميزان ج 8، ص 271.