پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 57

- ما سنگيني صحنه‌هاي جنگ را به دوش خود تحمل مي‌كنيم و با او به جنگ مي‌پردازيم و دين‌او را تقويت‌مي‌كنيم و او صدقات‌را به مشتي فقير مي‌دهد كه نه توانايي ياريش را دارند و نه دردي از او دوا مي‌كنند!

خداوند متعــال آيات فوق را نــازل، و خود صدقــات را تفسير نمــود، و توضيح داد كه اين صدقــات را چه كسانــي بايد بپردازند و به چه كساني بايد داده شود... .» (1)

1- الـميــــــــــزان ج 18، ص 191.

نشانه نفاق: ترديد بين ايمان و كفر (123)

نشانه نفاق: ترديد بين ايمان و كفر

«اَلَّذيــنَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُــمْ فَاِنْ كانَ لَكُــمْ فَتْحٌ مِنَ اللّهِ قالُوآا اَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ...؟»

(141 تـا 146 / نسـاء)

قرآن شريف در تاريخ صدر اسلام نشانه‌هاي زيادي از اعمال مؤمنيني كه نفاق در دل آنان ريشه دوانده بود، و در داخل جامعه اسلامي، با دورويي و ريا و نفاق اخلال مي‌كردند، به دست مي‌دهد. اين آيات صفت ديگري از صفات منافقين را ذكر كرده است:

- «كساني كه انتظار شما را مي‌كشند، پس اگر به نفع شما فتحي از طرف خدا بود، مي‌گويند: مگر ما با شما نبوديم؟ و اگر كافرين بهره‌اي داشتند، مي‌گويند: مگر شما را به

(124) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق