پایان سلطه کفر، آغاز نفاق از دیدگاه قرآن و حدیث(تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 67

در اين آيات نيز قرآن مجيد متعرض حال كساني شده كه منافق و بيماردل هستند،

1- الميـزان ج 36، ص 68.

منافقان و بيماردلان در مجلس پيامبر (143)

و بعد از ايمان به كفر برمي‌گردند. اين افراد وقت قرآن خواندن پيامبر اكرم و بياناتي كه در اصول معارف و احكام دين بيان مي‌فرمود، غرق در كبر و غرور و پيروي هواها بودند، و اين هواها نمي‌گذاشت سخن حق را بفهمند، همچنان كــه در ســوره نـسـاء مـي‌فـرمـايـد:

- «چه مي‌شــود اين قوم را كه: به هيچ وجه آمادگي ندارند چيزي را بفهمند!» (78 / نساء)

خداوند متعــال اين گــروه را چنيــن تعريــف مي‌كنــد كــه «اينان كسانــي‌اند كه خدا بر دل‌هايشــان مهر نهــاده اسـت و آن‌ها پيـرو هـواهـاي خـود شـده‌انـــد!» (16 / محمد)

از اين معرفي بر مي‌آيد كه در حقيقت معنــاي پيروي نفس و هوا، امارت و فرماندهي طبع بر قلب و عقل است، پس قلبي كه محكــوم طبع نباشد، بر طهــارت فطري و اصلي خود باقي‌مانده باشد، در فهم‌معارف ديني و حقايق الهي درنگ و لنگي ندارد! (1)

(144) پايان سلطه كفر، آغاز نفاق

اعراب باديه‌نشين در اشد كفر و نفاق

«اَلاَْعْرابُ اَشَدُّ كُفْرا وَ نِفاقا...!» (97 / توبه)