رستاخیز از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 164

ايمان نافع آن ايماني است كه اولاً از روي اختيار و طوع و رغبت بوده باشد نه اينكه ديدن مرگ و يا عذاب مضطر به ايمان آوردنش كرده باشد، و ثانيا گناهان

وقتي قيامت بيايد! (347)

آنـرا فـاسـد و تـبـاه نـساخـتـه بـاشـد.

ارتـباط آيـه فوق با روايات آخرالزمان

در تفسير عياشي از حضرت ابي جعفر و حضرت صادق عليه‌السلام روايت شده كه در ذيل جمله: «يَوْمَ يَأْتي بَعْضُ اياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْسا ايمانُها،» فرمودند: مقصود از اين آيات طلوع آفتاب از مغرب و خروج جنبنده زمين و پديد آمدن دود است كه انسان اگر به گناه اصرار ورزد و عمل ايماني بجا نياورد و اين آيه‌ها ظاهر شود ايمانش سودي نخواهد داشت.

و نيز در همان كتاب از ابي بصير از يكي از دو بزرگوار سابق‌الذكر روايت شده

(348) رستاخيز از ديدگاه قرآن و حديث

كه در ذيل جمله: «اَوْ كَسَبَتْ فيآايمانِها خَيْرا،» فرموده: مؤمن گنهكار كمي حسنات و كـثـرت گـناهـانـش مـيان او و ايـمـانـش حـائـل گـشته و در نـتيجـه بـاعـث مي‌شـود كـه وي در ايـمانش كسب خـيري نكـرده بـاشد.

و در الدر المنثور است كه احمد و عبد بن حميد در مسند خود و ترمذي و ابويعلي و ابن ابي حاتم و ابوالشيخ و ابن مردويه همگي از ابي سعيد خدري از رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله روايت كرده‌اند كه در تفسير جمله: «يَوْمَ يَأْتي بَعْضُ اياتِ رَبِّكَ،» فرموده است: اين آيات عبارت است از طلوع آفتاب از مغربش.

مؤلف: از ظاهر اين روايات برمي‌آيد كه از باب تطبيق كلي بر مصداق باشد و ليكن احتمال هم دارد كه تفسير بوده باشد، و مراد از بعض آياتي كه در آيه شريفه است همين آيات بوده باشد، و به هر حال روز طلوع آفتاب از مغرب روز بروز غضب الهي است كه