- تقديم به 1
- متن تأئيديه حضرت آيةاللّه محمد يزدي 2
- متن تائيديه حضرت آيةاللّه مرتضي مقتدايي 3
- مقدمه ناشر 4
- متنتأييديه حضرت آيةاللّهسيدعلياصغردستغيب نماينده محترمخبرگانرهبريدراستانفارس 4
- مقـدمـه مـؤلـف 6
- فصل اول:تعريف و شناخت قيامت 10
- روز قيامت، اجلي مسمي براي مجموعه عالم 11
- پايان عمر دنيا 11
- رستاخيز مردگان، وعده حق الهي 13
- يوم عظيم، روزي كه مردم قيام ميكنند! 13
- روز جـمـع، روز تـغابـن 14
- قيامت، روز بدون رفيق و بدون معامله 17
- يَـوْمُ الـدّين، و پـادشـاه يَـوْمُ الـدّيـن 18
- روزي كه نه بازگشتي هست و نه پناهگاه و نـه انكاري! 19
- خير بودن زندگي آخـرت 20
- نعمت حيات، نعمت مرگ، نعمت بعث 21
- روزي كه حقايق با نور خدا ظهور ميكنند! 22
- فصل دوم :خصوصيات روز قيامت 22
- قيامت، زمان بروز تأويل كتاب 25
- علم خدا در روز قيامت 25
- قيامت، روز داوري خدا بين مشركين و مخلصين 26
- روز رستاخيز، روز جمع كردن همه خـلايق 27
- رستاخيز يحيي و عيسي، پيامبران الهي 27
- جمع رسولان در پيشگاه خدا در قيامت 28
- بـررسي شرك مسيحيت در پيشگاه خدا در قيامت 30
- عهد الهي و پرسش از آن در قيامت 32
- روز ظهور تسلط خدا بر زمين و آسمانها 33
- بحثي درباره دروغگويي در قيامت 34
- روشن شدن نيرنگها و خيانتها در قيامت 35
- تنهايي و دست خالي بودن انسان در قيامت 36
- روز قيامت، روز فصل و داوري بين اديان 37
- كيفر فرقههــاي ضلال و صاحبــان اديان منحرف 41
- پـاداش صـاحبـان ديـن حق 42
- قيـامـت، روز حـكم الـهي دربـاره اختـلاف در عبـادات اديـان 43
- چـه چيزي در روز قيامت سود ميدهد؟ 44
- يـأس مـجرمين بـعد از وقـوع قيامت 46
- روز قـيامت روز فـصل و قـضا بين حق و باطل 47
- يومالجمع، روز تفكيك اهل جنت و اهل سعير 48
- حـركت مؤمن با نور خود در روز قيامت 48
- خـصومت پـرستندگان و پـرسـتششدگان در قـيامت 50
- روز ظهور دشمني همه دوستان، غير از متقين! 50
- از بين رفتن انساب در روز قيامت 51
- روزي كه خدا اجازه برگشت نميدهد! 52
- گـواهي روز الست، و سؤال از آن در قيامت 54
- انكشاف حقيقت توحيد به دارندگان علم در قيامت 55
- دو دليل قيام قيامت 56
- مـعاد : انـگيزه عـبادت خـدا 57
- فصل سوم:وقوع واقعه 57
- اشتباه مجرمين در فاصله زماني بين دنيا و آخرت 60
- نزديكي قيامت به زندگي دنيا 60
- پنهان بودن قيامت و ظهور ناگهاني آن 61
- اخـتصاص عـلم ساعت بـه خدايتعالي 63
- شـايد وقـوع آن خيلي نزديك است! 63
- اِلَـيْـهِ يُــرَدُّ عِـلْـمُ الـسّاعَـةِ 64
- غفلت از قيامتي كه ناگهان در ميآيد! 65
- هـيچ كس مانع تحقق قيامت نيست! 66
- جز خدا كسي زمان وقوع را آشكار نميكند! 67
- فصل چهارم :بررسي وضع منكرين قيامت 69
- روز بطلان پندارهاي باطل و خدايان پنداري 70
- آرزوي بـازگـشت بـه دنـيـا 71
- روز حسرت 73
- سـرنـوشت آخـرتي دوگـانـه 74
- خـسارت ديدگان در قيامت 75
- زيانكاراني كه خود و خاندان خود را باختند! 75
- تفاوت رفتار با مسلمين و مجرمين در قيامت 77
- ادامه صفت و ملكه دروغگويي منافقين در قيامت 78
- عدم ايمان به معاد، دليل ناسپاسي انسان 80
- عـلت انحرافها - عدم ايمان به روز جزا 81
- اخـتـلاف نـظر مـشركـين دربـاره روز قـيـامت 82
- نتايج بعيد شمردن قيامت 83
- كيفر استـهـزاء وقـوع قيامت 86
- چـه كـسي بـه آخـرت ايـمان يـا شك دارد؟ 87
- لعنتي تا قيامت براي اولين گناهكار 88
- فصل پنجم :براهين رستاخيز در طبيعت 93
- چـنين اسـت رستاخيـز - كَـذلِـكَ الـنُّشُورُ 94
- و چنين مردگان از خاك برخيزند - كَذلِكَ الْخُروُجُ 95
- چگونه مردگان را زنده ميكنيم! 96
- نشان حيات تازه در احياي درختان ميوه 97
- رستاخيز طبيعت، و رستاخيز انسانها 98
- تولد انسان، رشد گياه، و زنده شدن مردگان 99
- فصل ششم:براهين رستاخيز در خلقت 102
- موضع كفار در انكار خلقت جديد 104
- قادر بودن خدا بر خلقت جديد 105
- اساس فلسفه كفار در انكار خلقت جديد 105
- اعاده عين نفس با بدني جديد 107
- مفهوم ايجاد و اعاده 108
- سهـولت ايجاد و اعاده خلقت براي خدا 109
- وَ هُـوَ اَهْـوَنُ عَـلَيْـهِ - و اعاده برايش آسانتر است! 110
- سهل بودن خلق و اعاده كل موجودات به مانند يك فرد 111
- بازگشت شبيه آغاز 112
- احياء استخوانهاي پوسيده! 113
- پاسخ قرآن به شبهات معاد 115
- قـيامت آمدني است! 116
- فصل هفتم:استدلال علمي بر وقوع رستاخيز 118
- پايان نظام هستي انسان با موت و حشر 119
- بــرهـان اول 122
- براهين مهم معاد 122
- برهان دوم 125
- برهان سوم 125
- نمونهاي از مرگ موقت، و احياي مجدد 126
- زنده شدن اصحاب كهف و زنده شدن در قيامت 129
- سرگذشت عيسي عليهالسلام وسيله علم به قيامت 129
- انديشمندان و متفكران، و اعتقادشان به حشر 133
- محشر حاجيان، نمونهاي از محشر قيامت 133
- مقدمهاي بر روز جمع شدن خلايق 137
- معاد، هدف خلقت 138
- اثبات معاد با مشاهدء آثار اقوام منقرض شده 139
- حقانيت خبر قيامت در قرآن 140
- برهاني بر ثبوت معاد: حق و هدفدار بودن خلقت 141
- زنده شدن مردگان، و اشتباه منكرين در موقف آن 143
- چرا قيامت و جزا را باور نداريد ؟! 144
- خبـر عظيم! 145
- دلايلـي از آيات بر خبر عظيم 146
- بعث و قيامت: هدف خلق آسمانها و زمين 149
- فصل هشتم:شرح مقدمات رستاخيز در قرآن 150
- آخرالزمان - مرگ آخرين نفرات روي زمين 151
- هـلاكت همه موجودات در آسمانها، در زمين، و در برزخ 152
- بـا نـفخــه اول هـمه ميميرند! 153
- تحولات طبيعي قبل از خروج انسانها از زمين 154
- در هم كوبيده شدن سد ذوالقرنين (نشانه آغاز قيامت) 155
- يورش يأجوج و مأجوج (از علايم آغاز قيامت) 156
- خروج دابَّةُ الاَْرْضِ (از حوادث قبل از قيامت) 158
- حشر فوجي از هر امتي ( از حوادث قبل از قيامت ) 160
- وقـتي قـيامـت بـيايـد! 162
- ارتـباط آيـه فوق با روايات آخرالزمان 164
- ايمان بعد از ظهور علايم و اَشراط قيامت 166
- ارث زمين به بندگان صالح ميرسد! 167
از اينجا روشن ميشود كه جمله: «يُقيمُوا الصَّلوةَ وَ يُنْفِقُوا،» بيان از راه خدا است و در معرفي راه خدا، تنها به اين دو اكتفا كرد، چون ساير وظايف و دستورات شرعي كه هر يك به تناسب خود، شأني از شؤون حيات دنيوي را اصلاح ميكند، همه از آن دو ركن، منشعب ميشوند، مانند نماز كه ميان بنده و پروردگار او، و يا انفاق، كه ميان بنده با بندگان ديگر را اصلاح ميكند.
خلت و دوستي كه جهت تقوي و رنگ آن را نداشته باشد در قيامت منتفي است، و اما خلت و دوستي كه رنگ تقوي داشته باشد، يعني به خاطر خدا بوده باشد، البته در قيامت ثابت و نافع است: «الاَْخِـلاّءُ يَـوْمَـئِذٍ بَـعْضُهُـمْ لِـبَعْـضٍ عَـدُوٌّ اِلاَّ
قيامت، روز بدون رفيق و بدون معامله (35)
الْـمُـتَّقـينَ،» (67 / زخرف) (1)
يَـوْمُ الـدّين، و پـادشـاه يَـوْمُ الـدّيـن
«مالِـكِ يَـوْمِ الدّينِ!» (4 / حمد)
مراداز يَوْمُالدّين در سورهحمد روزقيامت است، چوندينبهمعناي جزاء است و جزاء در روز قيامت مخصوص به انسان و جن است، پس معلوم ميشود مراد از عالمين هم عوالم انس و جن و جماعتهايآناناست.
1- الـميـــــزان ج: 12، ص: 82.
(36) رستاخيز از ديدگاه قرآن و حديث
در آيــه مَلِك را به روز جزا نسبت داده و فرموده: «مالِكِ يَوْمِ الدّينِ - پادشاه روز جزاء.» و در جاي ديگر فرموده: «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلّهِ الْواحِدِ الْقَهّارِ! - امروز مُلك از كيست؟ از خداي واحد قهار!» (16 / غافر).(1)