رستاخیز از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 54

گـواهي روز الست، و سؤال از آن در قيامت

«وَ اِذْ أَخَــذَ رَبُّــكَ مِنْ بَنــيآ ادَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ اَشْهَدَهُمْ عَليآ اَنْفُسِهِمْ اَلَـسْتُ بِـــرَبِّـكُــمْ قــالُــوا بَلــي شَهِـدْنــا!»

«و چون پروردگار تو از پسران آدم از پشت‌هايشان نژادشان را بياورد و آنها را بر خودشان گواه گرفت كه مگر من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: چرا، گواهي مي‌دهيم!»

«اَنْ تَقُولُوا يَوْمَ‌الْقِيمَةِ اِنّا كُنّا عَنْ هذا غفِلينَ،»

«تا روز رستاخيز نگوييد كه از اين نكته غافل بوده‌ايم.» (172 / اعراف)

(118) رستاخيز از ديدگاه قرآن و حديث

اين آيات مسأله پيمان گرفت از ني نوع بشر بر ربوبيت پروردگار را ذكر مي‌كند، و خــود از دقيق‌ترين آيات قرآني از حيث معنا و از زيباترين آيات از نظر نظم و اسلوب اســت. «وَ اَشْهَـدَهُــمْ عَلي آ اَنْفُسِهِــمْ اَلَسْــتُ بِرَبِّكُـــمْ؟»

اِشْهاد بر هر چيز حاضر كردن گواه است در نزد آن، و نشان دادن حقيقت آن است، تا گواه حقيقت آن چيز را از نزديك و به حس خود درك نموده و در موقع به آنچه كه ديده شهادت دهد، و اشهاد كسي بر خود آن كس نشان دادن حقيقت او است به خود او تا پس از درك حقيقت خود و تحمل آن در موقعي كه از او سؤال مي‌شود، شهادت دهد. «اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟» مورد استشهاد را معلوم كرده و مي‌فهماند آن امري كه براي آن، ذريه بشر را استشهاد كرده، ربوبيت پروردگار ايشان است، تا در موقع پرستش به ربوبيت خداي سبحان شهادت دهند.

گواهي روز الست، و سؤال از آن در قيامت (119)

جمله: «بَلي شَهِدْنا!» اعتراف انسان‌ها است به اينكه اين مطلب را ما شاهد بوديم و چـنـيـن شـهادتي از مـا واقـع شد.