رستاخیز از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 80

عدم ايمان به معاد، دليل ناسپاسي انسان

«وَ ما قَدَرُوا اللّهَ حَقَّ قَدْرِه وَ الاَْرْضُ جَميعا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّمواتُ مَـطْوِيّـاتٌ بِـيَمينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعـالي عَـمّا يُشْرِكُونَ،»

«و خدا را آن طور كه حق شناسايي او است نشناخته‌اند چون او را از نظر معاد نشناخته‌اند كه تمامي موجودات زمين در قبضه او و آسمانها پيچيده به دست قدرت او است، منزه و متعالي است از شركي كه به وي مي‌ورزند.» (67 / زمر)

عدم ايمان به معاد، دليل ناسپاسي انسان (171)

اينكه فرمود: نمي‌توانند خدا را آن طور كه حق اندازه‌گيري او است، اندازه بگيرند، تمثيلي است براي اينكه مردم آن طور كه بايد خدا را نمي‌شناسند، چون از حيث معاد و برگشت اشياء به او، كه جمله «وَ الاَْرْضُ جَميعا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ...،» آن را افـاده مي‌كـند او را نـمي‌شـناسـند.

چون در اين جمله اين معنا را خاطرنشان مي‌كند كه در روز قيامت تمامي اسباب از سببيت مي‌افتند و دست خلق از همه آنها بريده مي‌شود، تنها يك سبب مي‌ماند و آن هـم خـداي مسبب‌الاسـباب اسـت.

و در آن روز زمين را قبضه مي‌كند، آسمانها را درهم مي‌پيچد، و براي مردن همه زنده‌ها، و زنده شدنشان در صور مي‌دمد، و زمين به نور پروردگارش نوراني مي‌گردد، و كتاب را مي‌گذارند و انبياء و شهداء را مي‌آورند، و بين خلق داوري مي‌شود،

(172) رستاخيز از ديدگاه قرآن و حديث

و هر كسي آنچه را كه كرده به طور كامل دريافت مي‌كند، و مجرمين را به سوي آتش و مـتقين را به سوي بهشت مي‌برند.

خدايي كه چنين شأني در مالكيت و تصرف دارد اگر كسي او را با اين شؤون بشناسد، همين شناسايي ايجاب مي‌كند كه تنها به سوي او روي آورد و به كلي از غير او اعراض كند. و ليكن مشركين چون ايماني به معاد ندارند پس در حقيقت قدر خدا را به حقيقت قدرداني ندانسته و نشناخته‌اند، و بدين سبب بوده كه از پرستش او اعراض نمـوده بـه پرستش غـير او پـرداخته‌اند.(1)