رستاخیز از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 94

-198

خداي‌تعالي در اين آيه، بعد از آنكه با نازل كردن آب به اندازه، و زنده كردن شهري مرده، استدلال كرد بر خلقت و تدبير خود، در آخر نتيجه ديگري هم از اين استدلال گـرفت، نتيجه‌اي كه توحيد تمام نمي‌شود مگر به آن.

و آن عبارت است از مسأله معاد، يعني برگشتن همه به سوي خدا: «وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ،» يعني همانطور كه شهري مرده را زنده مي‌كند، همين طور شما هم از قبـورتـان سر بر مي‌داريد و زنده مي‌شويد.(1)

1- الـميــــزان ج: 18، ص: 128.

چنين است رستاخيز - كَـذلِـكَ الـنُّشُورُ (199)

چـنين اسـت رستاخيـز - كَـذلِـكَ الـنُّشُورُ

«وَاللّهُ الَّذي اَرْسَلَ الرِّيـاحَ فَتُثيرُ سَحابا فَسُقْناهُ اِلي بَلَدٍ مَيِّتٍ فَاَحْيَيْنا بِهِ الاَْرْضَ بَـعْدَ مَوْتِها كَذلِكَ النُّشُورُ،»

«خداست آن كه بادها را مي‌فرستد تا ابرها را برانگيزد پس ما آن ابرها را به سوي سرزمين مرده مي‌فرستيم و به وسيله آن، آن سرزمين مزبور را بعد از آنكه مرده بود زنده مي‌كنيم، قيامت شما هم همين طور است.» (9 / فاطر)

«فَسُقْناهُ اِلي بَلَدٍ مَيِّتٍ،» يعني ما ابرها را به سوي سرزميني بدون گيـاه سـوق مي‌دهيم، پس آن زمين را بعد از مردنش زنده مي‌كنيم، يعني بعد از آنــكـه گـيـاهـي نـداشـت داراي گـياه مـي‌كـنيـم.

(200) رستاخيز از ديدگاه قرآن و حديث