- دیباچه 1
- سرآغاز 2
- اشاره 3
- بخش اول: نامت گل است 3
- نامت گل است، کنیه ات آفتاب 4
- زمزمه انتظار 8
- بار غیبت بر زمین بگذار! 10
- روز پادشاهی عدالت 15
- خواهی آمد... 19
- ای مرهم زخم های ناسور! 21
- در کدام فردا 25
- چیزی شبیه آمدنت 28
- والفجر! ای سپیده دمان دیدار 31
- ای روشن ترین ستاره! 36
- و صبح روز بعد... 40
- آن مرد در باران می آید... 45
- تا باران بگیرد 49
- فرزند طور 51
- کجایی ای نسیم همه طرف؟! 55
- عید یعنی تو؛ بهار یعنی تو 60
- ... پشت این روزهای گرفتار 64
- در پوکی فصل های بی تو 68
- نام حبیب هست و نشان حبیب نیست 72
- اشاره 78
- بخش دوم : کنیه ات؛ آیینه، آفتاب 78
- آخرین چراغ 79
- زیر باران 80
- چند جمعه دیگر...؟ 81
- زیر ساعت حرم 82
- عصر جمعه ای دل تنگ 83
- دقایق بی تو 84
- شوری از سمات 85
- ای با تو صبح و عصر و شب... 86
- اَینَ الطالبِ... 87
- سواری که گفته اند 89
- موعود من! 91
- اتفاق سبز... 92
- سرانجام 93
فرزند طور
فرزند طور
کجاست راه بعد از راه؟
کجایند خوبان پس از خوبان؟
کجایند آفتاب های درخشان؟
کجایند ماه های تابان؟
کجایند ستارگان فروزان؟
کجایند پرچم های دین و پایه های دانش؟
کجاست بقیه خدا که بیرون از عترت طاهره، هدایت کننده ای نیست؟
کجاست آن که زنده کننده آثار دین است و اهل آن؟
کجاست ذخیره شده برای تجدید فریضه ها؟
کجاست ویران کننده بناهای شرک و دورویی؟
کجاست درِ خدا...؟
کجاست صورت خدا که به سوی او روی کنند اولیا؟...(1)
ای آن که آمدنت حتمی است!
کدام دعا در حق ظهور تو به آسمان می رود؟!
در کدام نقطه از این هستی تو را جست وجو کنیم؟
1- فرازی از دعای ندبه.