- عالم ارواح 1
- سرگردانی در عالم ارواح 1
- وصال یار و اولین نگاه در عالم ارواح 4
- معرفی امام عصر از زبان خودشان در عالم ارواح 5
- توحید: 25
- امامت: 26
- امتحان خداوند از ابوبکر و عمر در عالم ارواح 28
- عالم ذر: 30
- توضیحی از امام عصر در مورد عالم ذر و امتحانات آن 30
- باز بودن دائمی مسیر هدایت 34
- حب و بغض عاریه ای 35
- ایمان و کفر عاریه ای 35
- و امّا نکته ای که در اینجا لازم است بدانی آن است که: 38
- عالم ارواح و ذر 38
- نسیان و فراموشی 38
- امتحانات ملائکه: 40
- امتحانات اجنّه: 42
- امتحانات حیوانات: 43
- امتحانات آسمان ها و زمین ها: 44
- امتحانات اشجار، اثمار، آب ها، کوه ها و ...: 45
- کسب فضائل و نعمت ها ؛ نقائص و رذائل 46
- و امّا مسأله ای که در اینجا لازم است بدانی 48
- بحثی دقیق پیرامون بلاها و ارتباط آن با عالم ارواح و ذرّ 48
- وقت لازم برای جبران نقائص و کسب کمالات بیشتر 48
- تقابل عالم ارواح و عالم ذرّ با دنیا ، و شختی و دشواری دنیا نسبت به آن دو 55
- دنیا! 55
- معنای غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 59
- وظیفه ی ما در دوران غیبت 62
- در نتیجه من با اینکه از دیده ها غایبم ولی بر دیده ها ناظرم 62
- مقام و منزلت منتظران و ثابت قدمان در زمان غیبت 64
- دعا و خواص آن و ارتباط آن با امام عصر علیه السلام 66
- و آنچه به عنوان یک منتظِر باید بدانی آن است که: 76
پس همیشه آمادهﻱ ظهورم باش و منتظرم بمان که انتظار، خود عبادتی است بزرگ. (1)
و آنچه به عنوان یک منتظِر باید بدانی آن است که:
1- همیشه تسلیم محض ارادهﯼ حق تعالی بوده و اگر او قصد تأخیر فرج مرا داشت و آن را به تأخیر انداخت، چون و چرا نکنی و در عین حالی که برای فرج و ظهورم دعا می کنی راضی به رضای الهی بوده و حرفی در مقابل خداوند بر زبان جاری ننمائی. (2)
2- طولانی شدن زمان غیبت، نباید موجب دست کشیدن از انتظار، دعا، توجّه، ایمان، و صلوات بر من شود؛ بلکه باید روز به روز بر
1- حدیث1: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: انتظارِ فرج، برترین عبادت است. (کمال الدین: 287 ح 6) حدیث2: امام باقر علیه السلام فرمودند: برترین و با فضیلت ترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج است. (کمال الدین: 377 ح 1)
2- حدیث: در دعای زمان غیبت امام زمان علیه السلام می خوانیم: و مرا از آن چه که خلق را بدان امتحان می کنی سلامت بدار، و مرا در اطاعت ولیّ امرت استوار گردان، همان ولیّ امری که او را از چشمان خلایق مستور ساختی و به اذن تو از مردمان غایب گردید، و تنها امر تو را انتظار می برد، و تو آن زمانی را که صلاحِ امر ولیّت در آن است بی تعلّم می دانی و به ظهور او فرمان می دهی و او را آشکار می سازی، پس مرا بر آن شکیبا ساز که تعجیلِِ آن چه را که به تأخیر انداخته ای نخواهم و تأخیر آن چه را که معجّل ساخته ای نطلبم؛ و از مستورت پرده برداری، و از مکتومت تفحّص، و در تدبیرت منازعه ننمایم و چون و چرا نکنم، و نگویم چرا ولیّ امرت ظهور نمی کند در حالی که زمین از ظلم و جور آکنده است. و همهﯼ اُمورم را به تو واگذار می کنم. (کمال الدین: 512 ح 43)