((31)) پـروردگارا, شیعیان ما از پرتو انوار ما خلق شده اند واز زیاده گل ما سرشته گردیدند و گناهان زیادی را بااتکاء بر محبت ما و ولایت ما انجام داده اند, پس اگرآن گناهانی که بین تو و آنهاست از آنـهـا چـشم پوشی فرما چون ما راضی شدیم , و آنچه در بین خودانجام داده اند نیز بین آنها اصلاح فـرمـا و از خـمس ماجبران نما و داخل بهشت , و دور از جهنمشان بدارو بین آنها و دشمنان ما در عذاب و سخطت جمع مفرما.
در این مناجات حضرت امام زمان ارواحنا فداه طلب عفو وآمرزش برای دوستانش می کند و آنچه از حق مردم بر عهده دوستان است از خداوند می خواهد تا از خمس اموال که حق آن بزرگوار است جبران نماید و این روایت گرچه برای اثبات مدعی کافی است لکن حدیثی را می آوریم که حکایت از این واقعه در زمان ظهور آن حضرت دارد.
حضرت امام محمد باقر(ع ) می فرمایند: ثم یقبل الی الکوفة فیکون منزله بها فلایترک عبدامسلما الا اشتراه واعتقه ولا غارما الا قضی دینه , ولامظلمة لاحد من الناس الا ردها.. .
. ((32)) سـپـس (حـضـرت مـهـدی ارواحنا فداه ) روی به کوفه می آورد و آنجاست منزل او, پس هر غلام مـسـلمانی را خریده و آزاد می کند و مقروضی نیست مگرآنکه قرضش را ادا می کند و مظلمه های مردم را ردمی نماید.
فصل سوم فرجام کار
فصل سوم فرجام کار
مـردی از مـوالـی که نامش صباح است سفیانی رامی گیرد و او را به نزد مهدی (ع ) می آورد و در حـالی که آن حضرت نماز عشاء را می خواند بشارت دستگیری سفیانی را به حضرت می دهد و امام نـیـزنماز را زودتر پایان برده و خارج می شود, سفیانی در حالی که عمامه اش را برگردنش بسته و مـی کـشنداو را نزد امام می آورند و او رو به آن حضرت کرده عرض می کند: ای عموزاده ((66)) بر من منت بگذارو حیاتی دوباره به من کرم فرما, من نیز شمشیری خواهم بود برای تو و با دشمنانت جهاد خواهم کردو مهدی در میان یارانش نشسته در حالی که ازعذراء باحیاتر است .
سـپـس می فرماید: او را رها کنید, یاران مهدی به حضرتش عرض می کنند: ای فرزند رسول خدا, آیابه او زندگی دوباره کرم می کنی در حالی که اوفرزندان رسول خدا را به شهادت رسانده است , مارا تحمل زنده دیدن او نیست .
پـس امام زمان (ع ) می فرماید: خودتان می دانید, با اوهر چه می خواهید انجام دهید و این در حالی است که امام سفیانی را رها کرده و او نیز گریخته است پس صباح با جماعتی به سوی او می روند و او را درکـنار سدره می یابند و صباح او را به زمین زده ذبحش می کند و سرش را نزد امام می آورد, وقـتـی شـیعیان حضرت سر دشمن بقیة اللّه را می بینندفریاد به [اللّه اکبر, لا اله الا اللّه , الحمد للّه ] بلند کرده شکر الهی را بجا می آورند و سپس امام (ع ) دستورمی دهد تا بدن او را دفن کنند.
خـود نـاظـریـد کـه رحمت واسعه بقیة اللهی چگونه همه چیز و همه کس را شامل است و چگونه تـقـاضـای دشـمـن خـودرا مـی پذیرد و رهایش می سازد و این در حالی است که اوعداوتی چون ابـوسفیان و خباثتی چون معاویه و جنایاتی چون یزید در حق آن حضرت روا داشته است و با اینکه اصـحاب حضرت از زنده بودن او اظهار ناراحتی می کنند معذلک خوددستور قتل او را نمی دهد و امـر را بـه اصـحـاب واگـذار مـی کند وبعد از آنکه او را کشتند آنچه را که جد سفیانی با پاره تن رسـول خـدا(ص ) انـجـام داد و بدن پاره پاره او را برهنه بر خاک کربلاگذارد, در حق سفیانی روا نـمـی دارد و دسـتـور مـی دهـد تا بدن اورا دفن نمایند و بدین جهت همیشه این زمزمه دوستان اوست که : دوستان را کجا کنی محروم ----- تو که با دشمنان نظر داری شاید این سخن به میان آید که انتقام از دشمنان خدا که یکی ازماموریتهای آن حضرت است به چه معنی خواهد بود؟ بنابراین با کلامی پیرامون انتقام در زمان ظهور آن حضرت این نوشتار را به پایان می بریم تا مرهمی باشد بر دل دوستان وزخمی بر جگر دشمنان .