روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 131

انسان نمي‌تـواند، اين پنـدار را به‌خود راه دهـد كه احـدي بر او قـادر نيست و ايـن پنـدار او را وادار كنـد بـه اين‌كه بر خــدا استكبـار بورزد. (1)

انسان و ناملايمات ملازم خلقت او (281)

خسران ذاتي انسان و رهائي از آن

«وَالْعَصْرِ اِنَّ الاِْنْسانَ لَفي خُسْرٍ اِلاَّالَّذينَ امَنُوا...،»

«سوگنــد به عصر، كه جنس انسـان در خسـران و زيانكــاري است، مگـر افـرادي كـه ايمـان آورده و اعمال صـالـح مـي‌كننـد و يكـديگـر را به‌حق سفارش و بـــه صبــر توصيه مي‌نماينــد.» (1 تا 3 / عصر)

آدمــي در نوعي مخصوص از خســران قرار دارد، غير خسران مالي و آبروئي، بلكه خســران در ذات كه خـداي تعـالي دربـاره‌اش فرموده:

1- الميزان ، ج 40، ص 239.

(282) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

«...الَّذينَ خَسِروُا اَنْفُسَهُمْ وَ اَهْليهِمْ يَوْمَ‌الْقِيامَةِ اَلا ذلِكَ هُـوَ الْخُسْرانُ الْمُبينُ،»

«...كساني كه در قيـامت در ذات خود و اهل بيتشـان خـاسـر شـدنـد و آگـاه باش كه اين خسران خسراني است آشكار.» (15 / زمر)