روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 137

يعني از نطفه‌اي خـوار و بـي مقـدارش آفـريده است. پس كسـي كـه اصـل و نسبش آبي چنين پشيز است، حق ندارد با كفــر خود طغيــان كند و از اطاعــت استكبار بورزد.

مذمت و ملامتي كه در آيه آمده متوجه انسان طبيعي است و مي خواهد بفرمايد طبع انسان چنين است كه اگر به‌خودش واگذار شود در كفر افراط مي‌كند و اين همان مطلبي است كه آيه زير افاده‌اش مي‌كند: «...اِنَّ الاِْنْسانَ لَظَلُومٌ كَفّارٌ،» (34 / ابراهيم) كه قهرا با انسان‌هائــي منطبق مي‌شود كه فعلاً مبتــلا به كفر و افــراط در كفرانــد و با حق دشمني مي‌ورزند.(1)

مقدرات و مصائب مكتوب انسان

1- الميزان ، ج 40، ص 65.

(294) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

«مــا اَصــابَ مِـنْ مُصيبَـةٍ فِـي الاَْرْضِ وَ لا فــي اَنْفُسِكُــمْ اِلاّ فـي كِتــابٍ مِـنْ قَبْـلِ اَنْ نَبْــرَأَهـــا...،»

«هيچ مصيبتي در زمين و نه در نفس خود شما به شما نمي‌رسد، مگر آن‌كه قبل از اين‌كه آن را حتمي و عملي كنيم در كتابي نـوشتـه شـده بود، ايـن بـراي خـدا آسـان است.» (22 / حديد)

مراد به مصيبتي كه در زمين و از ناحيه آن به انسان‌ها مي‌رسد، قحطي و آفت ميوه‌ها و زلزله‌هاي ويرانگــر و امثال آن است. مراد به مصيبتي كه به جان آدمي روي مي‌آورد، بيماري و جراحت و شكستن استخوان و مردن و كشته شدن و امثال آن است.

مقدرات و مصائب مكتوب انسان (295)

مــراد به كتاب، لوحي است كه در آن همه آن‌چه بوده و هست و تا قيامت خواهد بود نوشته شده، هم‌چنان‌كه آيات و روايات هم بر آن دلالــت دارد و اگر از ميــان مصايب تنهــا به آن‌چــه از زميــن و از وجود خــود انسان‌ها ناشي مي‌شــود اكتفــا كرد، بــراي اين بود كه گفتگـــو دربــاره آن‌هـا بود.