روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 145

اســلاف را بميرانيم و اخــلاف را به‌جاي آنــان بگذاريم و نيــز بر اين اساس است كه بعــد از مردن شمــا خلقتي ديگر وراي خلقــت ناپايــدار دنيــوي به شمــا بدهيــم.

پــس مــرگ عبــارت اســــت از انتقــــال از خــانــه‌اي بــه خــانــه‌اي ديگــر و از خلقتــي بــه خلقتـي بهتـــر، نــه اين‌كه عبــــارت بــاشــــد از انعــدام و فنــا.(1)

عطاي هستي و تقدير مرگ

«نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ، اَفَرَاَيْتُمْ ما تُمْنُونَ، ءَاَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ اَمْ نَحْنُ

1- الميـــــــزان ، ج37، ص 272.

(314) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

الْخالِقُـونَ... ؟»

«ما شما را آفريده‌ايم پس چرا تصديق نمي‌كنيد. به من خبر دهيد آيا نطفه‌اي كه در رحـم‌هـا مي‌ريـزيد، شما مي‌آفرينيد و يا ما خالق آنيم؟ اين مائيم كه مـرگ را بين شمــا مقــدّر كرده‌ايــم و كسـي نيسـت كـــه از تــقـديـر مـا سبقـت بگيــرد!» (57 تا 59 / واقعه)

در آيه فوق به‌جاي اين‌كه، در پاسخ از سئوال بفرمايد - ما نطفه را انسان مي‌كنيم، فرمود، ما مرگ را در بين شما مقدّر كرده‌ايم و هيچ چيز ما را مغلوب نمي‌كند. از آن‌جائي كه بعد از شنيدن پاسخ نام‌برده به ذهن مي‌رسيد كه وقتي خلقت به‌دست خداست، پس بايد اين خلقت همچنان باقي بماند و دستخوش مرگ و مير نگردد و اگر مي‌گردد لابد

عطاي هستي و تقدير مرگ (315)