روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 171

فصل چهارم :حيات جاودان انسان

استعداد انسان براي زندگي جاودان

«قُلْ لِمَنْ مّا فِي السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ قُلْ لِلّهِ كَتَبَ عَلي نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ اِلـي يَــوْمِ الْقِيمَـــةِ لا رَيْبَ فيهِ الَّذيــنَ خَسِرُوآا اَنْفُسَهُــمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُــونَ.»

«بگو آن‌چه كه در زمين و آسمان‌هاست از كيست؟ بگو از آن خداست، خداوند رحمت بر بندگان را بر خود واجب شمــرده و بـدون شك همـه شمـا را در روز

-369

قيـامت يعني روزي كـه در قيـام آن شكي نيست، جمـع آوري خـواهـد كـرد، كسـانـي كـه امـروز ايمـان نمـي‌آورنـد، كـه آن‌روز زيـانكـارنــد.» (12 / انعـام)

خداي تعالي مالك است همه آن‌چه را كه در آسمان‌ها و زمين است و مي‌تواند به‌هر طوري كه بخواهد در آن‌ها تصرف كند. خداي سبحان متصف است به صفت رحمت كه عبـارت است، از رفـع حـوايــج محتـاجـان و رسـانـدن هـر چيــزي بـــه مستحــق آن.

عده‌اي از بندگان خدا - از آن جمله انسان - صلاحيت زندگي جاودانه و استعداد سعادت در آن زندگي را دارند، پس خداي سبحان به مقتضاي مالكيتش مي‌تواند در انسـان تصـرف نمـايـد و چـون انسـان استحقـاق و استعـداد زنـدگي ابـدي را دارد لـذا او را بـه چنيـن زندگي مبعوث خواهد نمود. (1)

(370) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

چگونگي ادامه زندگي دنيوي انسان در بقا و ابديت