روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 38

1- الميزان ، ج 23 ، ص 227.

(74) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

تسويه انسان، نفخ روح و ايجاد ادراك‌هاي حسّي

«ثُـمَّ سَوّيهُ وَ نَفَخَ فيهِ مِنْ رُوحِه...،»

«آن‌گاه وي را پرداخت و از روح خويش در او دميد، و براي شما گوش و ديدگان و دلهـــا آفـريــــد... .» (9 / سجـده)

كلمه «تَسْوِيَه» به معناي تصوير و هم تتميم(1) عمل است. در جمله «...نَفَخَ فيهِ مِنْ رُوحِه...،» استعاره و كنايه گوئي شده است. يعني روح تشبيه شده به دم زدن و نفسي

1- تتميم به معناي تمام كردن است. (فرهنگ فارسي دكتر محمد معين).

تسويه انسان، نفخ روح و ايجاد ادراكهاي حسّي (75)

كه آدمي مي‌كشد و برمي‌گرداند و احيانا آن‌را در غير خود مي‌دمد، و اضافه كلمه روح به‌ضميري كه به‌خدا برمي‌گردد اضافه تشريفي است و معنايش اين است كه سپس خدا از روحي شريف و منسوب به‌خودش در او دميد. «...وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالاَْبْصارَ وَاْلاَفْئِدَةَ قَليلاً ما تَشْكُرُونَ.» (78 / نحل) در ايـن جملـه بـه نعمت ادراك‌هـاي حسـي، يعني چشـم و گـوش و ادراك‌هاي فكري يعني قلب، منّت نهاده است، كه هم ادراك‌هاي جزئي و خيالي را شامل مي‌شود و هم كلّي و عقلي را.(1)

در چه مرحله روح با بدن مرتبط مي‌شود؟