روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 83

- «خـدا آسمـان‌ها و زميـن را به‌حق آفريـد و بـدان منظـور كـه هـر كـس در بـرابـر كـاري كـــه كـــرده پـــاداش بينـــد و آنـان مـــورد ستـم قـــرار نمـــي‌گيـــرنــــد.» (22 / جاثيه)

در مـــورد ايــن‌كه بــرگــردانـدن مـــردم بـراي معـاد بـــه منظـــور بـــه انجـام رسـانـدن وعـده اسـت فـرمود:

- «...آن‌گونه‌كه ما اول آفرينش‌را شروع كرديم آن‌را بازمي‌گردانيم. اين‌وعده‌اي است بر ما. ما اين‌كار را خواهيم كرد.» (104/انبياء)

دربــاره اين‌كه عبادت غـرض آفـرينش ثقليـن يعنــي جــن و انــس اسـت فـرمـود:

- «جــن و انس را بــه آن منظــور آفريــدم كــه مــرا پرستــش كننــد.» (56 / ذاريات)

اين‌كه كار شايسته يا انسان نيكوكار هدف خلقت شمرده شود، منافاتي با آن ندارد كه خلقت، اهداف ديگري نيز داشته باشد و در حقيقت انسان يكي از اين اهداف است.

انسان جزئي از اهداف آفرينش (173)

انسان از نظر سازماني كامل‌ترين و متقن‌ترين مخلوقات جهاني است، اعم از آسمان‌ها و زمين و آن‌چه در آن‌هاست. اگر انسان‌از جهت علم و عمل به‌خوبي رشد و نمو كند، ذاتا بالاتر از ساير موجودات و از نظر مقام و درجه بلندتر و والاتر از ديگر مخلوقات است، هـر چنـد كـه پـاره‌اي از مخلـوقـات مـاننـد آسمان - آن‌گونه كـه خدا فرمـوده - از نظر خلقت، شديدتر از انسان باشـد. (1)

جهنم، هدف تبعي آفرينش انسـان

«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيرا مِنَ‌الْجِنِّ وَالاِْنْسِ...،»