روح و زندگی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 87

درصدد بيان آن است، چون خداي سبحان در اين آيه خبر مي‌دهد به اين‌كه آن‌چه از موجودات كه كلمه «شَيْ‌ءٍ ـ چيز» بر آن اطلاق شود، و در وهم و تصور آيد، نزد خدا از آن چيز خزينه‌هائي انباشته است، كه نزد او باقي هستند و تمام شدني برايشان نيست و به هيچ مقياسي هم قابل سنجش و به هيچ حدي قابل تحديد نيستند و سنجش و تحديد را در

رابطه هدف خلقت انسان با حقيقت علم اسماء (181)

مقام و مرتبه‌انزال و خلقت‌مي‌پذيرند و كثرت آن‌ها هم از جهت مرتبه و درجه است نه كثرت عددي.

اين موجودات زنده و عاقلي كه خدا بر ملائكه عرضه كرد، موجوداتي عالي و محفوظ نزد خدا بودند كه در پس حجاب‌هاي غيب محجوب بودند و خداوند با خير و بركت آن‌ها هر اسمي را كه نازل‌كرد، در عالم نازل كرد، و هرچه كه در آسمانها و زمين هست از نور و بهاي‌آن مشتق شده است، و آن موجودات با اين‌كه بسيار و متعددند، در عين حال تعدد عددي ندارند، و اين‌طور نيستند كه اشخاص آن‌ها با هم متفاوت باشند، بلكه كثرت و تعدد آن‌ها از باب مرتبه و درجه است، و نزول اسم از ناحيه آن‌ها نيز به اين نحــو نزول است .(1)

رابطه زندگي زميني با اهداف خلقت انسان

1- الميزان ، ج 1 ، ص 222.

(182) روح و زندگي از ديدگاه قرآن و حديث

«اِنّــا جَعَلْنــا ما عَلَي الاَْرْضِ زينَــةً لَهـا لِنَبْلُــوَهُــمْ اَيُّهُـمْ اَحْسَــنُ عَمَــلاً،»

«ما اين چيزها را كـه روي زمين هست، آرايش آن كرده‌ايم تا ايشان را بيازمائيم كه كدامشان به عمل بهترند.» (7 / كهف)

در اين آيات بيان عجيبي در حقيقت زندگي بشر در زمين ايراد شده و آن اين است كه نفوس انساني ـ كه در اصل جوهري است علوي و شريف - هرگز مايل نبود كه به‌زمين دل ببندد و در آن‌جا زندگي كند، ولي عنايت خداوند تبارك و تعالي چنين تقدير كرد كه كمال او و سعادت جاودانه‌اش از راه اعتقاد حق و عمل حق تأمين گردد، به‌همين جهت تقدير خود را از اين راه به‌كار بست كه او را در موقف اعتقاد و عمل نهاده و در محك