- پیشگفتار 1
- اشاره 3
- ب) افراد مختص 4
- بررسی رجال سند 4
- اشاره 4
- الف) افراد مشترک 4
- انتساب دعا به معصوم 7
- الف) شواهد داخلی 7
- اشاره 7
- ب) شواهد خارجی 8
- 2. مصباح المتهجد، ص 292 9
- 3. جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 521 9
- اشاره 9
- منابع دعا 9
- 1. کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 512 9
- 5. بحار الانوار 10
- 7. صحیفۀ مهدیّه، ص 354، به نقل از جمال الأسبوع 11
- فراز اول 12
- جایگاه شناخت و معرفت 12
- اشاره 12
- نقش معرفت امام در هر عصر و زمان 15
- نکات دعا با بیان آیت الله جوادی آملی 16
- بیان آیت الله صافی گلپایگانی 19
- اشاره 27
- آثار بی معرفتی به امام 27
- انحراف به خاطر رویگردانی از هدایت (وَ لَا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی) 28
- ولایت معصومین شاخص اصلی هدایت 30
- وجوب اطاعت از امامان معصوم 31
- امامان، ولات امرِ پروردگارند 33
- رمز ماندگاری در طریق ولایت 37
- اشاره 37
- اشاره 37
- 1. ثبات قدم در دین (اللَّهُمَّ فَثَبِّتْنِی عَلَی دِینِکَ) 38
- 2. عملگرایی و طاعت محوری (وَ اسْتَعْمِلْنِی بِطَاعَتِکَ) 39
- 3. دلدادگی به امام (وَ لَیِّنْ قَلْبِی لِوَلِیِ أَمْرِکَ) 39
- 4. سالم گذر کردن از فتنه ها (وَ عَافِنِی مِمَّا امْتَحَنْتَ بِهِ خَلْقَکَ) 40
- 6. صبر در ولایت (وَ صَبِّرْنِی عَلَی ذَلِک) 41
- کیفیت صبر (رضا و تسلیم ) 42
- اشاره 44
- دلبستگی های منتظرانه (وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَقَرُّ عَیْنُهُ بِرُؤْیَتِهِ) 45
- آمادگی برای خدمت 46
- پایداری در خدمت رسانی به امام (أَقِمْنَا بِخِدْمَتِهِ) 46
- 1. خدمت به اهداف و راه امام 47
- مصادیق خدمت به امام 47
- خادمانه زیستن 49
- 2. خدمت به خادمان امام 49
- پایدار ماندن در راه حضرت تا پایان عمر (وَ تَوَفَّنَا عَلَی مِلَّتِهِ) 50
- برانگیخته شدن در زمره مهدی یاوران (وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ) 51
- اشاره 52
- دعا برای حفظ جان حضرت 52
- انواع شرور 53
- محافظت از امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف حفاظت از راه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و وصیّ او 54
- دعا برای طول عمر حضرت (مُدَّ فی عُمرِه و زِد فی أَجَلِه) 55
- اشاره 55
- سرپرستی و عهده داری حضرت از چند امر (وَ أَعِنْهُ عَلَی مَا أَوْلَیْتَهُ وَ اسْتَرْعَیْتَهُ) 56
- برپایی حق (وَ الْقَائِمُ) 57
- هدایتگری (فَإِنَّهُ الْهَادِی وَ الْمُهْتَدِی) 57
- هدایت شدن برای امری خاص (الْمَهْدِیُّ) 58
- پاکسازی و گسترش تقوا (الطَّاهِرُ التَّقِیُّ النَّقِیُّ الزَّکِیُّ) 59
- تامین کننده رضوان الهی (الرَّضِیُّ الْمَرْضِیُّ) 60
- تحمل گرفتاریهای عصر غیبت (الصَّابِرُ) 61
- جهادگری در راه خدا با جان ودل (الْمُجْتَهِدُ الشَّکُورُ) 62
- اشاره 63
- دعا برای حضرت (وَ الدُّعَاءَ لَهُ) 67
- صلوات برای حضرت که ارتباط قلبی را قوی می کند (وَ الصَّلَاهَ عَلَیْهِ) 67
- نشانه ی یقین و باورداشت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 67
- اشاره 71
- جایگاه دعا برای تعجیل فرج 72
- زیاد دعا کردن برای تعجیل فرج 72
- انواع دعا برای فرج و آثار آن 73
- انواع تاییدات الهی نسبت به امام زمان 75
- اشاره 81
- الف) یاری کنندگان (وَ انْصُرْ نَاصِرِیهِ) 81
- گونه شناسی مردم در زمان غیبت 81
- ب) بی تفاوتان و عدم یاری رسانان (وَ اخْذُلْ خَاذِلِیهِ) 82
- ج) مخالفان و تکذیب کنندگان (وَ دَمِّرْ عَلَی مَنْ نَصَبَ لَهُ وَ کَذَّبَ بِهِ) 83
- مصادیق فرج و گشایش در ترسیم سیمای ظهور 84
- الف) نسبت به جامعه و افراد آن 84
- اشاره 84
- نجات بخشی امام عصر علیه السلام 85
- ب) نسبت به دین و دینداری 92
- شاخص امامِ زنده کننده دین (خصوصیات امام عصر علیه السلام ) 96
- مفهوم صلوات 104
- اشاره 104
- صلوات بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 104
- صلوات بر ائمه طاهرین علیهم السلام 105
- اهمیت و فضیلت صلوات 107
- استجابت دعا 108
- خواص صلوات 108
- بخشش گناهان 110
- از بین برنده نفاق، غم و بخل 111
- همراهی با ملائکه و برخورداری از استغفار آنان 111
- حقیقت صلوات 112
- صلوات بر شیعیان برگزیده 115
- صلوات خالص از هرشک وشبهه و ریاء وسمعه 117
- اخلاص 120
- شکایت به درگاه خداوند متعال 123
- اشاره 123
- یادآوری مصیبت پیغمبر، یکی از راههای تسکین دردها 126
- پناهگاه قرار دادن اهل بیت علیهم السلام در فتنه ها 133
- تربیت فرزندان بر ولایت آل محمد علیهم السلام 133
- وظیفه ما در برابر فتنه 133
- عدالت مهم ترین توقع ما از ظهور (تَأْذَنَ لِوَلِیِّکَ فِی إِظْهَارِ عَدْلِکَ فِی عِبَادِکَ) 136
- اشاره 136
- اشاره 136
- اشاره 142
- زمینه های فراگیری عدالت مهدوی 142
- تخریب بناهای شرک و نفاق (وَ لَا رُکْناً إِلَّا هَدَمْتَه) 145
- شمشیر برنده حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف (وَ اضْرِبْهُمْ بِسَیْفِکَ الْقَاطِعِ) 146
- رسوایی و خواری گروهای مخالف امام (وَ لَا جَیْشاً إِلَّا خَذَلْتَهُ) 146
- برخورد با فرقه های باطل و منحرف 148
- روش های برخورد با اهل جور 148
- برخورد با ناصبی ها 149
- رحمت های الهیِ نازل شده بر ولی خدا در زمین در دفع دشمنان 153
- اشاره 153
- عواقب دشمنی با حضرت و بدخواهی برای ایشان 154
- عملکرد دشمنان در مقابله با حضرت 154
- اشاره 155
- ثمرات وجودی حضرت بعد از ظهور 155
- نمایان شدن نور سرمدی برای همگان (أَرِنَا نُورَهُ سَرْمَداً لَا ظُلْمَهَ فِیهِ) 157
- حیات و زنده شدن قلبهای مرده (وَ أَحْیِ بِهِ الْقُلُوبَ الْمَیْتَهَ) 158
- تسکین دردها و درمان کینه ها (وَ اشْفِ بِهِ الصُّدُورَ الْوَغِرَهَ) 160
- اتحاد نظر و یکدل شدن افراد مختلف حول محور حق (وَ اجْمَعْ بِهِ الْأَهْوَاءَ الْمُخْتَلِفَهَ عَلَی الْحَقِّ) 160
- شاخصِ قرار گرفتن در جمع اصحاب حضرت 162
- اثبات یاوری (وَ اجْعَلْنَا یَا رَبِّ مِنْ أَعْوَانِهِ) 162
- تقویت حکومت و تسلط حضرت (وَ مُقَوِّی سُلْطَانِهِ) 163
- قاطعیّت در اجرائی کردن دستور حضرت (وَ الْمُؤْتَمِرِینَ 164
- رضایت مندی از اقدامات امام (وَ الرَّاضِینَ بِفِعْلِهِ) 165
- در زمان ظهور احتیاجی به تقیه نیست 166
- سنّت کشف ضُرّ (أَنْتَ یَا رَبِّ الَّذِی تَکْشِفُ السُّوءَ) 167
- سنّت الهی برای تحقق ظهور امام 167
- نجات مضطر به شرط دعا (وَ تُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاکَ) 168
- نجات از گرفتاریهای بزرگ (وَ تُنَجِّی مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ) 168
- دعا برای تحقق سنت ها 169
- دشمنی با دشمنان اهل بیت محور تبرّی 171
- اشاره 171
- امر عظیمی که از آن به خدا باید پناه برد (فَإِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ ذَلِکَ) 174
جایگاه نیابت سخن می گوید، چون امر کردن او به فقیهی مانند محمد بن همام، تنها از این جایگاه معنی دارد و این دلیل و شاهدی بر انتساب دعا به امام زمان علیه السلام است.
احتمال اینکه این دعا از خود عثمان بن سعید بوده و امر او از جایگاه نیابت نباشد، بسیار ضعیف است، چرا که مضمون های بلند دعا اذعان دارند که از غیر معصوم صادر نشده اند. علاوه بر آن، کلام معصوم بودن بخشهایی از این دعا مثل فراز اوّل که در روایتی از امام صادق علیه السلام بود، مسلم است و از آنجا که ائمه اطهار نور واحدند و سرچشمه علم و معرفت آنها یکی است، مشابهت در کلام و مکمل بودن کلام هریک کلام دیگر از آن بزرگواران را، از مشخصه های این نور واحد است. اینها شواهدی از خود دعا و سند آن بر انتساب دعا به معصوم است.
ب) شواهد خارجی
شیخ صدوق رحمه الله این دعای شریف را در باب 45 از کتاب گرانسنگ «کمال الدین» که این باب مربوط به ذکر توقیعات می باشد، آورده است و این شاهدی بر این است که ایشان انتساب این دعا را به معصوم مفروض گرفته است و این چنین برداشت نموده که عثمان بن سعید این دعا را از جایگاه نیابت خاص نقل نموده است، چون عنوان توقیع به کلمات امام عصر علیه السلام که به صورت مکتوب و به مهر و امضای امام بوده اطلاق می شود.
شاهد دیگر این که مرحوم کفعمی در کتاب «البلد الأمین» بدون ذکر سند این دعا را منسوب به حضرت حجّت عجل الله تعالی فرجه الشریف می داند و این چنین تعبیر می کند "و هو مروی عن القائم عجل الله تعالی فرجه الشریف"به طور قطع ایشان سند را مشاهده نموده است و برداشت ایشان از سند این بوده که این دعا منسوب به حضرت صاحب الزمان علیه السلام است. معلوم می شود که در نزد این دو عالم جلیل القدر شواهدی خارج از این متن دعا وجود داشته که به ما نرسیده است و کلام این دو بزرگوار شاهد بر مدعای ماست که این دعا از ناحیه ی امام عصر علیه السلام صادر شده است.
با توجه به اینکه عثمان بن سعید در زمان سه امام می زیسته و وکالت این سه امام بزرگوار را به عهده داشته است، احتمالِ انتساب این دعا به یکی از این سه امام همام علیهم السلام وجود دارد، اما با توجه به شرایط زمانی می تواند این عدم انتساب، به جهت تقیّه باشد و احتمال بودن در زمان غیبت صغری و صدور از ناحیه مقدسه را تقویت کند، پس می توان