تاریخ عصر غیبت صفحه 205

6. حفظ جان امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

خداوند به وسیلۀ غیبت امام دوازدهم عجل الله تعالی فرجه الشریف جانش را از شرّ دشمنان حفظ نموده است. اگر مسئله غیبت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مطرح نبود، معتمد عباسی که به خون آن حضرت تشنه بود، مانند پدران بزرگوار آن حضرت، امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را نیز شهید می کرد و زمین از حجّت خداوند خالی می شد.

روایات فراوانی از امامان اهل بیت علیهم السلام در این باره رسیده است.

امام پنجم علیه السلام فرموده است:

انّ للقائم غیبه قبل أن یقوم، قال: قلت: و لِمَ؟ قال: یخاف؛

برای قائم ما (امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) قبل از آن که به پا خیزد، غیبتی است. راوی پرسید: برای چه؟ حضرت فرمود: چون ترس از کشته شدن او وجود دارد.

شیخ طوسی بعد از بیان روایاتی چند دربارۀ فلسفۀ غیبت می نویسد:

آن چه از اخبار دربارۀ حکمت و فلسفۀ غیبت آمده است، مانند امتحان شیعه، «صعوبۀ الأمر علیهم» و «اختیارهم للصبر علیه»، اینها حکمت و فلسفۀ غیبت نیست، بلکه اثر و نتیجۀ غیبت برای شیعیان است. سبب و فلسفۀ غیبت همان ترس از کشته شدن امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دست دشمنان است.»(1)

ویژگی های دورۀ غیبت صغری

همان گونه که بیان شد، برای امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بعد از دورۀ اختفا و رحلت امام عسکری علیه السلام دو نوع غیبت وجود داشته است: یکی «غیبت صغری» و کوتاه مدت که با پایان دورۀ اختفا آغاز شد و دیگری غیبت کبری و دراز مدت که بعد از دورۀ غیبت صغری شروع شده است و هنوز ادامه دارد.

دورۀ غیبت صغری که از زمان شهادت امام حسن عسکری علیه السلام؛ یعنی آغاز امامت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف شروع شد و با درگذشت سفیر چهارم آن حضرت یعنی ابوالحسن علی بن محمد سَمَری پایان پذیرفت، ویژگی هایی دارد که به آن اشاره می گردد: