تاریخ عصر غیبت صفحه 54

فراهم می نمودند.(1)

یعقوب همواره در فکر استقلال و بیرون راندن ایران از سلطه عباسیان بود. او این خواست قلبی خود را آشکار نکرد، مگر در بستر مرگ که به فرستاده و قاصد خلیفه گفت: «به خلیفه بگو: فعلاً که من بیمار و ناتوانم، اگر مُردم، از دست تو راحت شده و تو هم از دست من آسوده می شوی و اگر خوب شدم، بین من و تو جز این شمشیر حاکمی نخواهد بود.»(2) پس از مرگ یعقوب برادرش عمرو بن لیث بر جای او نشست، ولی او به خلیفه نامه نوشت و اطاعت او را گردن نهاد.(3)

نصر بن احمد سامانی از سال 261 قمری فراوان استقلال یافت و بر شهرهای ماوراءالنهر تا منطقه بخارا، سمرقند و خراسان حکومت کرد(4) تا این که در سال 279 قمری درگذشت و برادرش اسماعیل بن احمد جانشین او شد.(5)

چهارم. مصر

احمد بن طولون، حاکم مصر، از ترکانی بود که بابکیال ترک در سال 254 قمری در زمان معتز، او را به حکومت آن جا فرستاده بود.(6)

احمد بن طولون در مصر استقلال یافت و کارش بالا گرفت. وی تا هنگام مرگ (270 قمری)(7) به رغم این که هیچ نیازی به ارتباط با خلیفه نداشت،(8) با خلیفه سوریه اظهار دشمنی نمی کرد.

پنجم. سوریه

سوریه و شهرهای آن مانند حلب، حمص و دمشق نیز در این ایام، صحنه طمع دیگران و میدان کشت و کشتار بود.(9)

1- الکامل، ج7، ص 327.
2- الکامل، ج 7، ص 325- 326.
3- الکامل، ج 7، ص 326؛ تاریخ الاسلام، ج 3، ص 67.
4- الکامل، ج7، ص 279.
5- الکامل، ج 7، ص 456.
6- الکامل، ج 7، ص 187.
7- الکامل، ج 7، ص 408.
8- الکامل، ج 7، ص 336 و 371.
9- نک: الکامل، حوادث سال های 246، 250 و 277قمری.