کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 116

(208) كليات تاريخ اديان

«سوگند مي‌خورم كه ما قبل از موسي و هارون اين رشد را به ابراهيم داده بوديم!» (51 تا70 / انبياء)

خــداونــد بــديــن‌وسيلــه نشان مي‌دهد كه دادن تورات به موسي و هارون امر نوظهوري نيست. امــا مقصــود از دادن «رُشْد» رسيدن به واقع است و همان معنائي اســت كه در مقــابــل گمــراهي و غي قرار دارد.

رشد در ابراهيم «اهتداءِ فطري» و تام و تمام او به توحيد و به ساير معارف حقه است. وقتي رشد را به ابراهيم اختصاص داده مي‌فهماند كه ابراهيم خود لايق چنان رشدي بود و خــداونــد نيــز به خصـوصيـات حـال او و مقـدار استعدادش عالم بود.

مراد به آن چه خداي سبحان به ابراهيم داد، همان دين توحيد و ساير معارف حقه

آن چه به ابراهيم داده شد؟ (209)

است كه ابراهيم عليه‌السلام بدون تعلم از معلمي و يا تذكر مذكري و يا تلقين ملقني، با صفاي فطرت و نور بصيرت خود درك كرد.

و... ابـــراهيـم چــه كــــرد ؟

«وقتي ابراهيم به پدرش و قومش گفت: اين تماثيل چيست كه به عبادت آن‌ها كمر بسته‌ايد؟» پرسش آن جناب از حقيقت آن‌ها براي اين بود كه از خاصيت آن‌ها سردربياورد. چون اين سؤال را در اولين باري كه به داخل اجتماع قدم نهاد، كرده است. او وقتي وارد اجتمـاع شد اجتمـاع دينـي يـافـت كه سنــگ و چوب‌هايي را مي‌پرستيدند.

مردم به وي جواب دادند كه اين عمل از سنت ديرينه آباء و اجداد آن‌ها بوده است.