کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 120

(ايــن جملــه حكـايت خطــابي اســت تكــوينــي كه خداي تعالي به آتش كرد و با همين خطاب خاصيت آتش را كه ســوزانــدن و نابود ســاختــن است از آن گرفت و آن را از راه معجـــزه بــراي ابــراهيـم خنــك و ســالــم گــردانيد.)

خـــداونـــد مــي‌فـرمــايــد:

«آن‌ها عليه ابراهيم حيله انديشيدند تا نورش را خاموش كنند و حجتش را باطل و خنثي سازند، پس ما ايشان‌را زيانكارتر قرار داديم.» (51تا70/انبياء)

مهـاجـرت و نجات ابراهيم و لوط

مهاجرت و نجات ابراهيم و لوط (215)

خـــداونــــد مــي‌فــرمــايد:

«او را و لوط را با مهاجرت به ســرزميني كه در آن جــا بــراي همه جهانيان بــركــت نهــاده‌ايــم، نجات داديم.» (71 / انبياء)

منظور از اين زمين، سرزمين شام است كه ابراهيم عليه‌السلام بدان مهاجرت كرد، و «لوط» اولين كسي بود كه به وي ايمان آورد و با وي مهاجرت كرد:

«لـــــــوط بــــه او ايمـــــــان آورد و گفــــــت:

مــن نيــز بــه ســوي پــروردگــارم هجــرت خـواهــم كـرد!» (26 / عنكبوت)