کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 125

حكـم و قضـاوت اعطـا شــده به داود و سليمــــان

دربــاره نعمت‌هاي بزرگي كه به داود و سليمان بخشيده است، خداي متعال در قرآن چنين شرح مي‌دهد:

حكم و قضاوت اعطاشده به داود و سليمان (223)

«ياد آر داود و سليمان را آن دم كه در كار زراعتي، كه گوسفندان قوم شبانه در آن چريدند، داوري مي‌كردند و ما گواه داوري شان بوديم. و حكم حق را به سليمان تفهيـم كرديم،

و هـــــر دو را حكــــــم و علــــم داده بــــوديـــم... .» (78 و 79 / انبيـــــاء)

از سياق استفاده مي‌شود كه آيات فوق درباره يك داستان است، و واقعه‌اي بوده كه ميان دو نفر رخ داده است و آن‌ها به شكايت و مرافعه نزد داود آمده‌اند. چون داود در بنــي‌اســرائيــل سمــت پـادشـاهي داشت و خـدايش در زميـن خليفـه كــــرده بــود .

اگر سليمان هم در اين قضيه مداخله‌اي داشته حتما به اذن پدرش، و به خاطر يك علت بود كه ممكن است آن علت اين بوده كه به اجتماع بفهماند فرزندش لياقت جانشيني او را دارد، وگرنه معلوم است كه در يك واقعه معنا ندارد دو تا حاكم حكم كنند و حكم

(224) كليات تاريخ اديان

هر يك مستقل از ديگري باشد. آن‌ها درباره آن پيش‌آمد مشورت يا مناظره مي‌كردند و بحث مي‌نمودند. چون فعل آيه مي‌رساند كه حكم كردنشان تدريجي بوده است و طوري بوده كه وقتي تمام مي‌شد يك حكم صادر مي‌شـد.

مضمون حكم ظاهرا اين است كه صاحب گوسفند نسبت به مالي كه گوسفندانش از صــاحــب زرع تلــف كــرده‌انــد ضــامـن اسـت.