کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 137

منظور از «آيت» در اين جا تولد اين چنيني است و اين آيه قائم به هر دو است چون مريم در اقامه اين آيت مقدم بر عيسي است لذا اول نام مريم را برد و سپس نام پسرش را، و همين افتخار براي مريم بس‌است كه در قرآن‌نامش در زمره و در رديف انبياء عليهم‌السلام آمــــده اســت و حـــال آن كـــه خــودش از انبيــاء نبــــود.

امت واحـده، و راه تـوحيـد از طريق نبوت

پس از اتمام آيات مربوط به پيامبران هفده‌گانه و شرح نعمت‌ها و مراقبت‌هاي الهي

(244) كليات تاريخ اديان

بر آنان مي‌فرمايد:

«اِنَّ هـــذِه اُمَّتُكُــمْ اُمَّـــةً واحِـدَةً وَ اَنَــا رَبُّكُــمْ فَـاعْبُــدُونِ!» (92 / انبيــاء)

براي بشر معبودي است واحد، و آن معبود واحد همان كسي است كه آسمان‌ها و زمين را خلق فرموده است، و او را بايد از طريق نبوت، و پذيرفتن دعوت انبياء پرستيد، و با پرستش او آماده حساب يوم‌الحساب شد.

نبوت جز به يك دين دعوت نمي‌كند، و آن دين توحيد است، هم چنان كه موسي، و قبل از او ابراهيم، و قبل از او نوح، و همچنان انبياء قبل از نوح و بعد از موسي، همه به آن دعــوت مي‌كــردنــد، مــاننــد: ايــوب و ادريــس و بقيــه پيــامبــراني كه اسامي‌شان و پاره‌اي از انعامي كه خـداونـد بـر ايشــان كرده در قرآن كريم آمده است.

پس بشر امتي است واحده، داراي ربي واحد،

امت واحده، و راه توحيد از طريق نبوت (245)