کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 143

(254) كليات تاريخ اديان

گفتن كه به خودي خود از فضايل نيست ولي وقتي به خدا منسوب شده آن وقت از فضايل گشته است. يا مانند رفع درجات كه اگر يك آدم ظالم به آدم درجه بدهد فضيلت شمـرده نمي‌شــود ولــي وقتي خــدا درجه آدم را بالا مي‌برد فضيلت حساب مي‌شود.

اگر در ميان همه انبياء نام حضرت عيسي عليه‌السلام را ذكر كرده است علتش اين است كه هرچند آن چه از جهات فضيلت در اين جا براي عيسي عليه‌السلام ذكر كرده يعني «دادن بينات و تأييد بروح القدس» اموري است كه اختصاص به عيسي بن مريم عليه‌السلام ندارد بلكه مشترك ميان همه رسولان است ولكن در خصوص عيسي عليه‌السلام به نحوي خاص است، چون تمامي آيات بينات آن جناب از قبيل مرده زنده كردن، با نفخه مرغ آفريدن، بهبود دادن پيسي و كور و خبر دادن از غيب اموري بوده است متكي بر حيات و ترشحي بوده اســت از روح.

درجات برتري پيامبران نسبت به يكديگر (255)

از همين جهت فوق الذكر بود كه آن را به خصوص به عيسي عليه‌السلام نسبت داد و به نام آن جناب تصريح كرد، چون اگر تصريح نمي‌كرد معلوم نمي‌شدكه اين آيات فضيلت خاص اوست .

علاوه بر اين در اسم عيسي عليه‌السلام خصوصيت ديگري هست، و در آن آيتي روشن وجود دارد، و آن اين است كه وي پسر مريم عليهاالسلام است، كه بدون پدر از او متولد شده است. نبودن پدر براي عيسي عليه‌السلام و نبودن همسر براي مريم را آيتي براي عالميان دانستـــه است.

پس مجموع پســر و مـادر آيت الهي روشن و فضيلت اختصاصي ديگري است. (1)

1- الميـــزان ج 4، ص 177 .

(256) كليات تاريخ اديان

برگزيده شدگان