کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 152

هدف اسلام سر و سامان دادن به جميع جهات زندگي انساني است. هيچ يك از شئــون انســاني، اعــم از كـوچك و بزرگ، از قلم نيفتاده است.

اســلام ســراپــاي زنــدگــاني را داراي ادب كــرده است، و براي هر عملي از اعمــال زنــدگي هيئــت زيبــايي تــرسيــم كــرده است كه از هدف آن حكايت مي‌كند.

از نظــر ديــن «اســلام» هيــچ «هدفي» براي زندگي جز «توحيد خداي سبحان» در مـرحلــه «اعتقـاد» و «عمـل» نيســت.

اسلام «كمال انسانيت» و «هدف نهايي زندگي» را اين مي‌داند كه براي انسان معبودي است كه هر چيز را آفريده است، و برگشت هر چيز به سوي اوست، و براي او «اسماء حسنا» و «مثال‌هاي والائي» است.

وقتي چنين اعتقادي براي انسان حاصل شد در مجراي زندگي قدم نهاده است و هر

ادب الهي پيامبران (273)

عملــي را كه انجــام مي‌دهــد يــك به يــك حكــايت از عبــوديت او مي‌نمــايد. او همــه چيــز را بنده خداي سبحان مي‌داند.

بدين وسيله «توحيد» پروردگار در ظاهر و باطن او سرايت مي‌كند و «خلوص» در بندگي و عبوديت از گفتار و كردار او و ساير جهات وجودش ظاهر مي‌گردد؛ ظهوري كه هيـــچ پـــرده‌اي نتــوانــد آن را بپــوشـانــد.

ادب الهي و يا ادب نبوت همين عمل است كه بــر هيئت تـوحيــدي انجام مي‌شود!

توحيد در اعمال پيامبران