کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 157

اعمال توحيدي پيامبران (279)

و از آنــان كــه بـا نــــوح در كشتــي بـرداشتيـم،

و از فــــرزنــــدان ابــــراهيــم و اســــرائيــــل،

و از آنـان كه هـدايـت كــرديــم و بـرگـزيـديــم،

چون آيات خداي بخشنده برايشان خوانده مي‌شد،

سجــده كنـان و گـريـه كنـان به رو درمي‌افتادند!»

اين سجده و گريه كنايه است از استيلاي صفت عبوديت بر دل‌هاي پيامبران الهي، به طوري كه هر وقت به ياد آيه‌اي از آيات مي‌افتاده‌اند اثرش در سيما و ظاهرشان معلوم مي‌شد. آنان هيچ‌وقت ادب الهي را كه همان جنبه بندگي است، چه در ميان مردم و چه در خلــوت عبــادت، از دسـت نمي‌دادند. (1)

1- الميــزان ج 10، ص 223 .

(280) كليات تاريخ اديان

انواع ادب و آداب تعليمي به پيامبران