کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 206

1 ـ فضــل خــدا بـر اهـل بيـت نبـــوت

اين بــدان جهــت است كه خـداونـد ايشان را تأييد نموده و به سلوك راه حق توفيق داده است. و ايـن خـود بـــالاتـرين فضــل است.

مردم هم مي‌توانند و در وسع و طاقتشان هست كه به آنان مراجعه كنند و به پيروي ايشان رستگـار و به هدايت ايشان مهتدي شوند.

2 ـ فضل خدا بر مردم

پيامبران و امامان براي همه ادوار (353)

همين هدايتي كه در بالا گفته شد فضل بر مردم هم هست. و اما اين كه بيشتر مردم قدر نمي‌دانند، به خاطر اين است كه اين نعمت را يعني «نعمت نبوت و رسالت» را كفران مي‌كننــد، و در نتيجــه اعتنــايي بــدان نمي‌كننــد، و حاملين آن را پيروي نمي‌كنند و يا اصــولاً به خــاطــر اين است كه نعمت تــوحيـد را كفــران كــرده و از ملائكه و يا جن و انس شــريــك بــراي خــدا مي‌گيـرنــد و آن‌هــا را بــه جــاي خــدا مي‌پــرستنــد.

عنايت خدا نسبت به بندگانش ايجاب كرده كه بشر را هم از راه الهام و ارتكاز عقلي مجهــز بــه درك خيـر و شـر و تقـوا و فجـور نمـايـد و هم مجهـز به درك احكام ديني و قوانين شرعي كند.

هم‌چنين، عنايت او واجب مي‌كند كه افرادي از اين نوع بشر را به نفوسي طيب و

(354) كليات تاريخ اديان

طاهر و دل‌هائي سليم و مستقيم مجهز نمايد تا ملازم فطرت اصلي بوده و لحظه‌اي از راه توحيد به سوي شرك منحرف نگردند و در نتيجه اصل توحيد در تمامي ادوار و اعصار در ميان اين نوع باقي بماند، و قرن به قرن روح سعادت هم‌چنــان زنده بماند، و به‌كلــي از بين نرود.