کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 258

خـداوند در آيه فوق مي‌فرمايد:

«تمسك به تقليد اختصاص به مشركين عصر پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله ندارد بلكه اين عادت ديرينه امت‌هاي گذشته شرك نيز بوده است، و ما قبل از تو به هيچ قريه‌اي رسول

(434) كليات تاريخ اديان

نذيري يعني پيامبري نفرستاديم مگر آن كه توانگران اهل قريه هم به همين تقليد تشبـث جستنـد و گفتند:

مــا اســلاف و نيـاكـان خــود را بر دينــي يافتيم و همان دين را پيروي مي‌كنيم و از آثــــار پـــدران دســـت برنمــي‌داريــم و بــا آن مخــالفــت نمي‌كنيـــم!»

اگر در آيه مورد بحث اين كلام را تنها از توانگران متنعم اهل قريه‌ها نقل كرده براي اين است كه اشاره كرده باشد به اين كه طبع تنعم و نازپروردگي همين است كه وادار مي‌كنــد انســـان از بـار سنگيـن تحقيـق شـانـه خـالي كند و دست به دامن تقليد شود.

اين جا خداوند قوم رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله را تهديد مي‌كند و مي‌فرمايد: از آن لجبازهاي متنعم كه از تقليد كورانه پدران دست نكشيدند و پيامبران را تكذيب كردند، انتقام كشيــديــم، پــس بنگـر كــه عــاقبــت پيشينيــان اهــل قـريـه‌هـا چـه بوده است؟ (1)

لجاجت توانگران مترف در همه ادوار (435)

اقوامي كه تاريخ آن‌ها را نمي‌شناسد!

«...قَــوْمِ نُــوحٍ وَ عــادٍ وَ ثَمُـودَ وَ الَّـذينَ مِنْ بَعْـدِهِـمْ لا يَعْلَمُهُـمْ اِلاَّ اللّـهُ... .»