کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 296

آنان را مستقل در تأثير شمارد و پرستش كند.

تفــاوت شفــاعـت بـا شــرك در عبـادت

و اين مطلب هم از نظرشان ناپديد مانده كه فرق است بين اين كه كسي غير خدا را بپرستد به اميد آن كه نزد خدا از او شفاعت و يا او را به خدا نزديك كند يا كسي كه خداي واحد را بپــرستــد و در ضمــن، غيــر خــدا را پيش خـــدا شفيع قرار دهد و به وسيله او بـه خـدا تقرب جويد...!

در صورت اول به غير خدا استقلال داده و به طور اخص او را پرستيده است، و اين شرك در بندگي و پرستش است، ولي در صورت دوم استقلال محض خدا و عبادت ويژه

تفاوت شفاعت با شرك در عبادت (513)

آن واحد بي‌شريك است!

و خـــدا مشـركيــن را از آن جهــت مـذمت كــرده كه مي‌گفتنــد:

«مـا نَعْبُـدُهُـمْ اِلاّ لِيُقَـرِّبُـونـا اِلَـي اللّـهِ زُلْفـي،» (3 / زمر)

كه به خدايان استقلال مي‌دادند و عبادت را به نيت آن‌ها انجام مي‌دادند نه خدا، و اگر مي‌گفتند: «ما فقط خدا را مي‌پرستيم، ولي با وجود اين اميدواريم كه ملائكه يا رسولان و اولياي خدا براي ما شفاعت كنند و يا با تعظيم شعائر و دوستي اولياء خود به او متوسل مي‌شويم،» كافــر نمي‌شدند، و بلكه شريكــان ايشان مثل كعبــه بود در اســلام كه عنــوان قبلــه و سمــت تـوجــه (وجهــه) دارد و نه معبــود، و با توجــه بــدان خــدا را مي‌پرستيدند.

راستي! معلوم نيست كه اينان درباره «حجرالاسود» كه اسلام لمس كردن و