کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 307

چون مدتي بر اين منوال گذشت، خود بت‌ها را به جاي ستارگان پرستيدند و آن‌ها را واسطه نزديكي به خدا دانستند و پرستش ستارگان را از ياد بردند تا آن كه «يوذاسف» كه مردي از اهل هند بود در سرزمين هند ظهور كرد و از هند به سند رفت و از آن‌جا به بلاد سيستان و زابلستان كه آن روز تحت تصرف «فيروز بن كبك» بود سفر كرد، و از آن جا مجددا به سند مراجعت كرد و از آن جا به كرمان آمد. اين مرد ادعاي نبوت داشت و مي‌گفت: من از جــانــب خــداي تعــالي رســول و واسطــه بيــن او و بندگان اويم!

سفرهاي يوذاسف به فارس (535)

يوذاسف در اوايل سلطنت طهمورث پادشاه فارس ـ و به قول بعضي‌ها در عهد سلطنت جم ـ به فارس آمد. اين مرد اولين كسي بود كه مذهب ستاره‌پرستي را در بين مردم ابداع نموده و انتشار داد.

يوذاسف مردم را به زهد و ترك دنيا و اشتغال به معنويات و توجه به عالم بالا كه مبدأ و منتهاي نفوس بشر است دعوت مي‌نمود، و با القاء شبهاتي كه داشت مردم را به پرستش بت‌ها و سجده در برابر آن‌ها وامي‌داشت و با حيله و نيرنگ‌هايي كه مخصوص بــه خــودش بــود اين مسلــك خـرافي را صــورت مسلــك صحيــح و عقــلائي داد.

جــم، و شـروع آتـش پرستي

(536) كليات تاريخ اديان

اهل خبره و باستان شناسان نوشته‌اند كه اولين كســي كه آتــش را بــزرگ شمرد و مـــردم را به بــزرگــداشت آن دعــوت نمــود «جــم» بــود.

او آتش را از اين جهت تعظيم مي‌كرد كه به نور آفتاب و ماه شباهت داشت. او به‌طور كلي نور را بهتر از ظلمت مي‌دانست و براي آن مراتبي قائل بود.

بعد از او پيروان او با هم اختلاف كردند و هر طائفه‌اي به سليقه خود چيزي را واجـب‌التعظيم شمردند و آن را براي نزديكي به خدا تعظيم كردند.

مسعودي مورخ، سپس خانه‌هاي مقدسي را كه در دنيا هركدام مرجع طائفه مخصوصي است برشمرده و در اين باره هفت خانه را نام مي‌برد: