کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 38

وظيفه اوليه دين و تكامل آن (71)

هدف ارسال رسل و كتب آسماني

هدف فرستادن پيامبران و نازل كردن كتاب‌هاي آسماني، و به عبارت ديگر دليل دعوت ديني اين است كه انسان طبعا به طرف اختلاف مي‌رود، و از طرف ديگر به سوي مدنيت و اجتماع سير مي‌كند ؛ و چون فطرت انساني خود موجب اختلاف است، نخواهد توانست آن را رفع نمايد ـ چگونه ممكن است چيزي را كه جذب مي‌كند دفع نمايد ـ لذا خدا براي رفع اختلاف، پيامبران را فرستاد و قوانيني را وضع كرد و بدين طــريـق بشر را به كمال لايقش راهنمايي فرمود. و اين كمال، يك كمال واقعــي و حقيقــي و داخـل در دايـره صنـع و ايجـاد اسـت، و هـر چـه مقـدمـه آن بـاشـد نيـز چنيـن خـواهـد بـــود.

(72) كليات تاريخ اديان

اين اختلاف كه از ناحيه فطرت در جامعه بشري روي داده نمي‌گذارد انسان به كمال لايقش برسد و در زندگاني اجتماعي به مقصد اصلي نائل شود و بشر خود به خود نمي‌تواند آن را مرتفع سازد، و فسادهايي را كه از آن توليد شده است، اصلاح نمايد ؛ پس ناچار بايد از راه ديگري غير از طبيعت بشري اصلاح شود و آن جهت الهي است ؛ يعني بايد خدا مواد اصلاحي را به وسيله وحي به پيامبران بفهماند و ايشان براي مردم بيان كنند.

اين است كه قرآن شريف از قيام انبياء براي اصـلاح جـامعـه چنيـن تعبيــر مي‌كند:

«خدا پيامبران را مبعوث كرد!» و در هيچ آيه‌اي نهضت پيامبران جز به خدا نسبت داده نشده است، با آن كه آن هم مانند ساير حوادث مربوط به ماده و زمان و مكان است.

بنابراين، نبوت يك حالت الهي يا به عبارت ديگر يك حالت غيبي است كه به واسطه

هدف ارسال رسل و كتب آسماني (73)

آن «انسان نبي» معارفي را كه رافع اختلافات و تناقضات زندگي است، درك مي‌كند. نسبت آن به حال عموم مردم در ادراك مانند بيداري است به خواب، و اين ادراك مخصوص، در لسان قرآن «وحي» ناميــده مي‌شــود و آن حالي كه درك كننده واجد آن است «نبــوت» خوانده شده است.