کلیات تاریخ ادیان از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 94

براي اين كه بعد از اين پيامبران، مردم را بر خدا حجتي نماند ؛

و خــدا عـزيـز و حكيم است.»

قرآن شريف علت ايمان آوردن گروهي از يهوديان به پيامبر اسلام را در آيات سوره نساء مورد بحث قرار داده و از آن‌ها به عنوان «الرّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ» (7/آل‌عمران) ياد كرده و فرموده است كه اين عده و هم‌چنين مؤمنين به آن چه بر تو نازل شده ايمان مي‌آورند زيرا ما به تو يك چيز تازه‌اي كه از نظر ادعا و جهات مختلف با آن چه به انبياء سابق داده‌ايم فرق داشته باشد، نداديم بلكه جريان بدون هيچ اختلاف بر يك نهج است:

همگوني وحي در پيامبران (175)

«مــا همان‌طور كه به نــوح و پيـامبـران بعد از او وحي كرديم، به تو هم وحي كرديم!»

و نوح اولين پيغمبري بوده كه كتاب و شريعت آورده است، وحي به تو هم همانند وحي به ابراهيم و آل او است كه بعد از او بوده‌اند، و اهل كتاب هم اينان را مي‌شناسند و هم كيفيت بعثت و دعوتشان را مي‌دانند. به بعضي كتابي داده شده است مثل داود، كه به او «زبور» دادند، و اين وحي نبوي است، و به موسي «تكليم» داده شد كه اين هم وحي نبوي است. و در غير از اين دو نفر هم مثل اسماعيل و اسحاق و يعقوب بدون آن كه كتــابي داشتـه باشند فرستاده شده بودند، و اين رسالت نيز ناشي از وحي نبوي است.

و جامع همه اين است كه اينان فرستادگاني بودند كه بشارت به ثواب خدا مي‌دادند و از عذاب خدا انذار مي‌كردند، و خدا آن‌ها را به منظور اتمام حجت فرستاد تا آن چه در دنيا و آخرت برايشان مفيد و يا مضر است بيان دارند تا بعد از اين رسولان براي مردم دليلي در برابر خدا نماند.

(176) كليات تاريخ اديان

(«اسباط» كه اسم آن‌ها در اين سوره آمده است، به طوري كه در آيات سوره آل‌عمـران هم آمده، مراد پيغمبــران از ذريــه يعقـوب يا از سبـط‌هاي بني‌اسرائيلند.)(1)

مفهوم كتاب و حكم انبياء