هزار و یک نکته پیرامون امام زمان علیه السلام صفحه 190

1- 450. کمال الدّین 1 : 526.

2- 451. اثبات الهداه 7: 323.

3- 452. ینابیع المودّه 2: 197.

نکته 333 اشعارِ دِعبل

وقتی که دِعبل خزائی اشعار معروف خود را نزد امام رضاعلیه السلام قرائت نمود، در خاتمه این شعر را خواند:

خروج امام لا محاله واقع

یقوم علی اسم اللَّه و البرکات

یعنی نهضت یک امام، مسلّم و حتمی است، او به نامِ خدا و با برکات قیام می نماید. امام رضاعلیه السلام گریه سختی نموده فرمود: روح القدس به زبانَت سخن گفت. آیا آن امام را می شناسی؟ عرض کردم: نه! ولی شنیده ام که امامی از شما قیام می کند و زمین را پر از عدل و داد می نماید. حضرت فرمود: بعد از من پسرم محمّد، امام است و بعد از او فرزندش علی و بعد از علی فرزندش حسن و بعد از حسن پسرش حجت و او قائمی است که در ایامِ غیبت باید در انتظارش بود و وقتی ظاهر شد باید از وی اطاعت نمود. اوست که زمین را پر از عدل و داد می کند؛ امّا وقتِ ظهورش تعیین نشده بلکه از پدرانَم روایت شده است که ناگهانی ظاهر می گردد.(1)

نکته 334 خبرِ ظهور

حضرت علی علیه السلام فرمود: در دوره آخرالزّمان و دورانِ سختی و نادانیِ مردم، خداوند مردی را برانگیزد و به واسطه ملائکه خویش یاری اش کند و یارانَش را نگهداری نماید و به وسیله آیات و علامات نصرتَش دهد و بر تمامِ اهلِ زمین پیروزش گرداند تا خواه و ناخواه به دینِ حق در آیند. او زمین را از عدل و داد و نور و برهان پُر می کند. عرض و طولِ شهرها برایش خاضع می شوند، به طوری که هیچ کافری نمانَد جز این که ایمان آورد و ناشایسته ای نماند جز این که صالح گردد.(2)