هزار و یک نکته پیرامون امام زمان علیه السلام صفحه 349

1- 753. کمال الدّین 1 : 265 - 268.

طوری که حتّی قیافه شناس هم با کمالِ دقّت، اثری از وی نمی یابد و به برکتِ وجودِ امامِ آن عصر، دسته ای مردم برایِ دفاع از دین آماده می گردند چنان که شمشیر و تیر به دستِ حدّاد تیز می شود. چشمِ باطنِ آنها به وسیله قرآن روشن می گردد، تفاسیر و معانیِ آن در گوشِشان گفته می شود و شب و روز از علوم و حکمت هایِ الهی بهره مند می گردند.

نکته 505 آشکار شدنِ نبوّت نوح علیه السلام

عبداللَّه بن فضل هاشمی گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: چون خدای تعالی نبوّتِ نوح را آشکار کرد و پیروانش به گشایش یقین کردند، بلوا شدّت گرفت و دروغ و اختلاف افزون شد تا به حدّی که به پیروانش سختیِ شدیدی رسید و به نوح هجوم آورده و او را به شدّت مضروب کردند تا آن که سه روز بی هوش افتاد و خون از گوشَش ریخت و سپس به هوش آمد. این حادثه پس از سیصد سال از بعثتِ او رخ داد و او در خلالِ این مدّت، شب و روز ایشان را دعوت می کرد، امّا آنها می گریختند. پنهانی آنها را فرا می خواند، اجابت نمی کردند، آشکارا ایشان را دعوت می کرد قبول نمی نمودند.

حضرت نوح علیه السلام پس از سیصد سال قصد کرد که آنها را نفرین کند و پس از نمازِ بامداد بدین منظور نشست که سه فرشته از آسمان هفتم بر وی فرود آمدند و سلام کردند و گفتند: ای پیامبرِ خدا! ما را حاجتی است. فرمود: آن چیست؟ گفتند: نفرین بر قومَت را به تأخیر بینداز که آن نخستین سطوتی است که خدای تعالی در زمین آشکار می کند. فرمود: نفرین بر آنها را سیصد سالِ دیگر به تأخیر انداختم و به سویِ آنها برگشت.

باز ایشان را دعوت کرد و آنها هم همان کارها را کردند تا سیصد سالِ دیگر گذشت و از ایمان آوردنِ آنها مأیوس شد، برایِ نفرینِ آنها هنگامِ ظهر نشست که سه فرشته از آسمانِ ششم بر وی فرود آمدند و بر او سلام کردند و گفتند: ما