پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 199

«اولوا الألباب» آن قدر جریان اندیشه شان با حقایق، سنخیت و هماهنگی دارد که تو گویی، تنها نیاز به تذکر دارند و بس و تنها تذکر، برای رشد فکری و روحی شان کفایت می کند با یک اشاره پیام را در می یابند و به اجرا می نشانند:

«وَ لِیَتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ». (ص/ 20)

ب: تفصیل صفات اولوا الألباب:

در سوره رعد، اولین خصوصیّت اولوا الألباب، درک شهودی به حقانیت و حقیقت قرآن می باشد:

«أَ فَمَنْ یَعْلَمُ أَنَّما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ الْحَقُّ کَمَنْ هُوَ أَعْمی إِنَّما یَتَذَکَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ». (رعد/ 19) (پس آیا آنکه به شهود می داند که به یقین آنچه بسوی تو از جانب پروردگارت نازل شده است، حق می باشد (1) مانند کسی است که او کور است؟ فقط صاحبان خرد متذکر می شوند).

تعبیر «یعلم» در برابر «أعمی» علم شهودی را می رساند؛ در آیه ای دیگر تعبیر «یری» آمده است:

«وَ یَرَی الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلی صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ». (سبأ/ 6)